èsser

See also: esser and ésser

Occitan

Etymology

From Old Occitan esser, from early Medieval Latin essere, from Latin esse.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɛ.se/
  • Audio (Béarn)(file)

Verb

èsser

  1. to be

Conjugation
    Lengadocian (Central Occitan)
simple compound
infinitive èsser èsser estat
gerund essent use gerund of aver + past participle
past participle estat —
person singular plural
first second third first second third
indicative ieu tu el nosautres vosautres eles
present soi ès, siás es sèm sètz son
imperfect èri èras èra èrem èretz èran
preterite foguèri foguères foguèt foguèrem foguèretz foguèron
future serai seràs serà serem seretz seràn
conditional seriái seriás seriá seriam seriatz serián
conditional 2nd form1 foguèra foguèras foguèra fogueram fogueratz foguèran
compound
tenses		 present perfect use the present tense of èsser + past participle
pluperfect use the imperfect tense of èsser + past participle
past anterior use the preterite tense of èsser + past participle
future perfect use the future tense of èsser + past participle
conditional perfect use the conditional tense of èsser + past participle
subjunctive que ieu que tu que el que nosautres que vosautres que eles
present siá siás siá siam siatz sián
imperfect foguèsse foguèsses foguèsse foguèssem foguèssetz foguèssen
compound
tenses		 past use the present subjunctive of èsser + past participle
pluperfect use the imperfect subjunctive of èsser + past participle
imperative — tu — nosautres vosautres —
siá siam siatz 1Now chiefly obsolete, still in use in some Limousin and Vivaro-Alpin dialects

Noun

èsser m (plural èssers)

  1. being (a living creature)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.