öğrenci

Turkish

Etymology

öğrenmek (“to learn”) +‎ -ci (“-er”)

Pronunciation
  • IPA(key): [œːɾænˈdʒi]

Noun

öğrenci (definite accusative öğrenciyi, plural öğrenciler)

  1. student

Declension
Inflection
Nominative öğrenci
Definite accusative öğrenciyi
Singular Plural
Nominative öğrenci öğrenciler
Definite accusative öğrenciyi öğrencileri
Dative öğrenciye öğrencilere
Locative öğrencide öğrencilerde
Ablative öğrenciden öğrencilerden
Genitive öğrencinin öğrencilerin
Possessive forms
Singular Plural
1st singular öğrencim öğrencilerim
2nd singular öğrencin öğrencilerin
3rd singular öğrencisi öğrencileri
1st plural öğrencimiz öğrencilerimiz
2nd plural öğrenciniz öğrencileriniz
3rd plural öğrencileri öğrencileri
Predicative forms
Singular Plural
1st singular öğrenciyim öğrencilerim
2nd singular öğrencisin öğrencilersin
3rd singular öğrenci
öğrencidir		 öğrenciler
öğrencilerdir
1st plural öğrenciyiz öğrencileriz
2nd plural öğrencisiniz öğrencilersiniz
3rd plural öğrenciler öğrencilerdir

Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.