şart

See also: sart and sårt

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish شرط‎ (şart), from Arabic شَرْط‎ (šarṭ).

Noun

şart (definite accusative şartı, plural şartlar or (dated) şerait)

  1. condition

Declension
Inflection
Nominative şart
Definite accusative şartı
Singular Plural
Nominative şart şartlar
Definite accusative şartı şartları
Dative şarta şartlara
Locative şartta şartlarda
Ablative şarttan şartlardan
Genitive şartın şartların

Synonyms

Derived terms

References
  • Nişanyan, Sevan (2002–), “şart”, in Nişanyan Sözlük
  • Avery, Robert et al., editors (2013) The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN, page 1050
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.