έγκλημα

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἔγκλημα (énklēma).

Noun

έγκλημα • (égklima) n (plural εγκλήματα)

crime, felony
ειδεχθές έγκλημα ― eidechthés égklima ― heinous crime

Declension

declension of έγκλημα

case \ number	singular	plural
nominative	έγκλημα •	εγκλήματα •
genitive	εγκλήματος •	εγκλημάτων •
accusative	έγκλημα •	εγκλήματα •
vocative	έγκλημα •	εγκλήματα •

Synonyms

(legal): κακούργημα n (kakoúrgima, “more serious offence, felony”)

Coordinate terms

αδίκημα n (adíkima, “offence, an act contrary to the law”)
απάτη f (apáti, “scam, deceptive act, fraud, deceipt”)
παρανομία f (paranomía, “wrongdoing”)
πταίσμα n (ptaísma, “misdemeanour”)

Related terms

εγκληματίας m or f (egklimatías, “criminal”)
εγκληματικότητα f (egklimatikótita, “criminal”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.