γενηθέντων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡí.ɡne.tai̯/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈɡi.ɡnɛ.tɛ/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈɣi.ɣne.tɛ/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈʝi.ɣne.te/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈʝi.ɣne.te/

Verb

γενηθέντων • (genēthéntōn)

third-person plural aorist passive imperative of γίγνομαι (gígnomai)

Participle

γενηθέντων • (genēthéntōn)

masculine/neuter genitive plural of γενηθείς (genētheís)

Declension

First and third declension of γενηθείς; γενηθεῖσᾰ; γενηθέν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	γενηθείς genētheís	γενηθεῖσᾰ genētheîsa	γενηθέν genēthén	γενηθέντε genēthénte	γενηθείσᾱ genētheísā	γενηθέντε genēthénte	γενηθέντες genēthéntes	γενηθεῖσαι genētheîsai	γενηθέντᾰ genēthénta
Genitive	γενηθέντος genēthéntos	γενηθείσης genētheísēs	γενηθέντος genēthéntos	γενηθέντοιν genēthéntoin	γενηθείσαιν genētheísain	γενηθέντοιν genēthéntoin	γενηθέντων genēthéntōn	γενηθεισῶν genētheisôn	γενηθέντων genēthéntōn
Dative	γενηθέντῐ genēthénti	γενηθείσῃ genētheísēi	γενηθέντῐ genēthénti	γενηθέντοιν genēthéntoin	γενηθείσαιν genētheísain	γενηθέντοιν genēthéntoin	γενηθεῖσῐ / γενηθεῖσῐν genētheîsi(n)	γενηθείσαις genētheísais	γενηθεῖσῐ / γενηθεῖσῐν genētheîsi(n)
Accusative	γενηθέντᾰ genēthénta	γενηθεῖσᾰν genētheîsan	γενηθέν genēthén	γενηθέντε genēthénte	γενηθείσᾱ genētheísā	γενηθέντε genēthénte	γενηθέντᾰς genēthéntas	γενηθείσᾱς genētheísās	γενηθέντᾰ genēthénta
Vocative	γενηθείς genētheís	γενηθεῖσᾰ genētheîsa	γενηθέν genēthén	γενηθέντε genēthénte	γενηθείσᾱ genētheísā	γενηθέντε genēthénte	γενηθέντες genēthéntes	γενηθεῖσαι genētheîsai	γενηθέντᾰ genēthénta
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.