καρόω

Ancient Greek

Etymology

From κᾰ́ρος (káros, “heavy sleep, torpor”) +‎ -όω (-óō, verbal suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ró.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kaˈro.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /kaˈro.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kaˈro.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kaˈro.o/

Verb

κᾰρόω • (karóō)

to plunge into deep sleep or torpor, to stun or stupefy

Inflection

Present: κᾰρῶ, κᾰροῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰρῶ	κᾰροῖς	κᾰροῖ	κᾰροῦτον	κᾰροῦτον	κᾰροῦμεν	κᾰροῦτε	κᾰροῦσῐ(ν)
	subjunctive	κᾰρῶ	κᾰροῖς	κᾰροῖ	κᾰρῶτον	κᾰρῶτον	κᾰρῶμεν	κᾰρῶτε	κᾰρῶσῐ(ν)
	optative	κᾰροίην, κᾰροῖμῐ	κᾰροίης, κᾰροῖς	κᾰροίη, κᾰροῖ	κᾰροῖτον, κᾰροίητον	κᾰροίτην, κᾰροιήτην	κᾰροῖμεν, κᾰροίημεν	κᾰροῖτε, κᾰροίητε	κᾰροῖεν, κᾰροίησᾰν
	imperative		κᾰ́ρου	κᾰρούτω	κᾰροῦτον	κᾰρούτων		κᾰροῦτε	κᾰρούντων
middle/ passive	indicative	κᾰροῦμαι	κᾰροῖ	κᾰροῦται	κᾰροῦσθον	κᾰροῦσθον	κᾰρούμεθᾰ	κᾰροῦσθε	κᾰροῦνται
	subjunctive	κᾰρῶμαι	κᾰροῖ	κᾰρῶται	κᾰρῶσθον	κᾰρῶσθον	κᾰρώμεθᾰ	κᾰρῶσθε	κᾰρῶνται
	optative	κᾰροίμην	κᾰροῖο	κᾰροῖτο	κᾰροῖσθον	κᾰροίσθην	κᾰροίμεθᾰ	κᾰροῖσθε	κᾰροῖντο
	imperative		κᾰροῦ	κᾰρούσθω	κᾰροῦσθον	κᾰρούσθων		κᾰροῦσθε	κᾰρούσθων
		active				middle/passive
infinitive		κᾰροῦν				κᾰροῦσθαι
participle	m	κᾰρῶν				κᾰρούμενος
	f	κᾰροῦσᾰ				κᾰρουμένη
	n	κᾰροῦν				κᾰρούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐκᾰ́ρουν, ἐκᾰρούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκᾰ́ρουν	ἐκᾰ́ρους	ἐκᾰ́ρου	ἐκᾰροῦτον	ἐκᾰρούτην	ἐκᾰροῦμεν	ἐκᾰροῦτε	ἐκᾰ́ρουν
middle/ passive	indicative	ἐκᾰρούμην	ἐκᾰροῦ	ἐκᾰροῦτο	ἐκᾰροῦσθον	ἐκᾰρούσθην	ἐκᾰρούμεθᾰ	ἐκᾰροῦσθε	ἐκᾰροῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κᾰρώσω, κᾰρώσομαι, κᾰρωθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰρώσω	κᾰρώσεις	κᾰρώσει	κᾰρώσετον	κᾰρώσετον	κᾰρώσομεν	κᾰρώσετε	κᾰρώσουσῐ(ν)
active	optative	κᾰρώσοιμῐ	κᾰρώσοις	κᾰρώσοι	κᾰρώσοιτον	κᾰρωσοίτην	κᾰρώσοιμεν	κᾰρώσοιτε	κᾰρώσοιεν
middle	indicative	κᾰρώσομαι	κᾰρώσῃ, κᾰρώσει	κᾰρώσεται	κᾰρώσεσθον	κᾰρώσεσθον	κᾰρωσόμεθᾰ	κᾰρώσεσθε	κᾰρώσονται
middle	optative	κᾰρωσοίμην	κᾰρώσοιο	κᾰρώσοιτο	κᾰρώσοισθον	κᾰρωσοίσθην	κᾰρωσοίμεθᾰ	κᾰρώσοισθε	κᾰρώσοιντο
passive	indicative	κᾰρωθήσομαι	κᾰρωθήσῃ	κᾰρωθήσεται	κᾰρωθήσεσθον	κᾰρωθήσεσθον	κᾰρωθησόμεθᾰ	κᾰρωθήσεσθε	κᾰρωθήσονται
passive	optative	κᾰρωθησοίμην	κᾰρωθήσοιο	κᾰρωθήσοιτο	κᾰρωθήσοισθον	κᾰρωθησοίσθην	κᾰρωθησοίμεθᾰ	κᾰρωθήσοισθε	κᾰρωθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κᾰρώσειν			κᾰρώσεσθαι		κᾰρωθήσεσθαι
participle	m	κᾰρώσων			κᾰρωσόμενος		κᾰρωθησόμενος
	f	κᾰρώσουσᾰ			κᾰρωσομένη		κᾰρωθησομένη
	n	κᾰρῶσον			κᾰρωσόμενον		κᾰρωθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐκᾰ́ρωσᾰ, ἐκᾰρωσᾰ́μην, ἐκᾰρώθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκᾰ́ρωσᾰ	ἐκᾰ́ρωσᾰς	ἐκᾰ́ρωσε(ν)	ἐκᾰρώσᾰτον	ἐκᾰρωσᾰ́την	ἐκᾰρώσᾰμεν	ἐκᾰρώσᾰτε	ἐκᾰ́ρωσᾰν
	subjunctive	κᾰρώσω	κᾰρώσῃς	κᾰρώσῃ	κᾰρώσητον	κᾰρώσητον	κᾰρώσωμεν	κᾰρώσητε	κᾰρώσωσῐ(ν)
	optative	κᾰρώσαιμῐ	κᾰρώσειᾰς, κᾰρώσαις	κᾰρώσειε(ν), κᾰρώσαι	κᾰρώσαιτον	κᾰρωσαίτην	κᾰρώσαιμεν	κᾰρώσαιτε	κᾰρώσειᾰν, κᾰρώσαιεν
	imperative		κᾰ́ρωσον	κᾰρωσᾰ́τω	κᾰρώσᾰτον	κᾰρωσᾰ́των		κᾰρώσᾰτε	κᾰρωσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκᾰρωσᾰ́μην	ἐκᾰρώσω	ἐκᾰρώσᾰτο	ἐκᾰρώσᾰσθον	ἐκᾰρωσᾰ́σθην	ἐκᾰρωσᾰ́μεθᾰ	ἐκᾰρώσᾰσθε	ἐκᾰρώσᾰντο
	subjunctive	κᾰρώσωμαι	κᾰρώσῃ	κᾰρώσηται	κᾰρώσησθον	κᾰρώσησθον	κᾰρωσώμεθᾰ	κᾰρώσησθε	κᾰρώσωνται
	optative	κᾰρωσαίμην	κᾰρώσαιο	κᾰρώσαιτο	κᾰρώσαισθον	κᾰρωσαίσθην	κᾰρωσαίμεθᾰ	κᾰρώσαισθε	κᾰρώσαιντο
	imperative		κᾰ́ρωσαι	κᾰρωσᾰ́σθω	κᾰρώσᾰσθον	κᾰρωσᾰ́σθων		κᾰρώσᾰσθε	κᾰρωσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκᾰρώθην	ἐκᾰρώθης	ἐκᾰρώθη	ἐκᾰρώθητον	ἐκᾰρωθήτην	ἐκᾰρώθημεν	ἐκᾰρώθητε	ἐκᾰρώθησᾰν
	subjunctive	κᾰρωθῶ	κᾰρωθῇς	κᾰρωθῇ	κᾰρωθῆτον	κᾰρωθῆτον	κᾰρωθῶμεν	κᾰρωθῆτε	κᾰρωθῶσῐ(ν)
	optative	κᾰρωθείην	κᾰρωθείης	κᾰρωθείη	κᾰρωθεῖτον, κᾰρωθείητον	κᾰρωθείτην, κᾰρωθειήτην	κᾰρωθεῖμεν, κᾰρωθείημεν	κᾰρωθεῖτε, κᾰρωθείητε	κᾰρωθεῖεν, κᾰρωθείησᾰν
	imperative		κᾰρώθητῐ	κᾰρωθήτω	κᾰρώθητον	κᾰρωθήτων		κᾰρώθητε	κᾰρωθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κᾰρῶσαι			κᾰρώσᾰσθαι		κᾰρωθῆναι
participle	m	κᾰρώσᾱς			κᾰρωσᾰ́μενος		κᾰρωθείς
	f	κᾰρώσᾱσᾰ			κᾰρωσᾰμένη		κᾰρωθεῖσᾰ
	n	κᾰρῶσᾰν			κᾰρωσᾰ́μενον		κᾰρωθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: κεκᾰ́ρωκᾰ, κεκᾰ́ρωμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεκᾰ́ρωκᾰ	κεκᾰ́ρωκᾰς	κεκᾰ́ρωκε(ν)	κεκᾰρώκᾰτον	κεκᾰρώκᾰτον	κεκᾰρώκᾰμεν	κεκᾰρώκᾰτε	κεκᾰρώκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκᾰρώκω	κεκᾰρώκῃς	κεκᾰρώκῃ	κεκᾰρώκητον	κεκᾰρώκητον	κεκᾰρώκωμεν	κεκᾰρώκητε	κεκᾰρώκωσῐ(ν)
	optative	κεκᾰρώκοιμῐ, κεκᾰρωκοίην	κεκᾰρώκοις, κεκᾰρωκοίης	κεκᾰρώκοι, κεκᾰρωκοίη	κεκᾰρώκοιτον	κεκᾰρωκοίτην	κεκᾰρώκοιμεν	κεκᾰρώκοιτε	κεκᾰρώκοιεν
	imperative		κεκᾰ́ρωκε	κεκᾰρωκέτω	κεκᾰρώκετον	κεκᾰρωκέτων		κεκᾰρώκετε	κεκᾰρωκόντων
middle/ passive	indicative	κεκᾰ́ρωμαι	κεκᾰ́ρωσαι	κεκᾰ́ρωται	κεκᾰ́ρωσθον	κεκᾰ́ρωσθον	κεκᾰρώμεθᾰ	κεκᾰ́ρωσθε	κεκᾰ́ρωνται
	subjunctive	κεκᾰρωμένος ὦ	κεκᾰρωμένος ᾖς	κεκᾰρωμένος ᾖ	κεκᾰρωμένω ἦτον	κεκᾰρωμένω ἦτον	κεκᾰρωμένοι ὦμεν	κεκᾰρωμένοι ἦτε	κεκᾰρωμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκᾰρωμένος εἴην	κεκᾰρωμένος εἴης	κεκᾰρωμένος εἴη	κεκᾰρωμένω εἴητον/εἶτον	κεκᾰρωμένω εἰήτην/εἴτην	κεκᾰρωμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκᾰρωμένοι εἴητε/εἶτε	κεκᾰρωμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κεκᾰ́ρωσο	κεκᾰρώσθω	κεκᾰ́ρωσθον	κεκᾰρώσθων		κεκᾰ́ρωσθε	κεκᾰρώσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεκᾰρωκέναι				κεκᾰρῶσθαι
participle	m	κεκᾰρωκώς				κεκᾰρωμένος
	f	κεκᾰρωκυῖᾰ				κεκᾰρωμένη
	n	κεκᾰρωκός				κεκᾰρωμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐκεκᾰρώκειν, ἐκεκᾰρώμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκεκᾰρώκειν, ἐκεκᾰρώκη	ἐκεκᾰρώκεις, ἐκεκᾰρώκης	ἐκεκᾰρώκει(ν)	ἐκεκᾰρώκετον	ἐκεκᾰρωκέτην	ἐκεκᾰρώκεμεν	ἐκεκᾰρώκετε	ἐκεκᾰρώκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐκεκᾰρώμην	ἐκεκᾰ́ρωσο	ἐκεκᾰ́ρωτο	ἐκεκᾰ́ρωσθον	ἐκεκᾰρώσθην	ἐκεκᾰρώμεθᾰ	ἐκεκᾰ́ρωσθε	ἐκεκᾰ́ρωντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

κᾰ́ρωσῐς (kárōsis)
κᾰρωτῐ́δες (karōtídes)

References

“καρόω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.