κατακοιμάω

Ancient Greek

Etymology

From κατα- (kata-) +‎ κοιμάω (koimáō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.koi̯.má.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ta.kyˈma.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ta.cyˈma.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ta.cyˈma.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ta.ciˈma.o/

Verb

κᾰτᾰκοιμάω • (katakoimáō)

to put (someone) to bed, put (someone) to sleep
(passive) to lie down to sleep
(passive with active meaning) to have sex (with someone)
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 2.355 :
  τὼ μή τις πρὶν ἐπειγέσθω οἶκον δὲ νέεσθαι πρίν τινα πὰρ Τρώων ἀλόχῳ κατακοιμηθῆναι τίσασθαι δ᾽ Ἑλένης ὁρμήματά τε στοναχάς τε.
  Translation by Theodore Alois Buckley
  Let not any one, therefore, hasten to return home before each has slept with a Trojan wife, and has avenged the cares and griefs of Helen.

Inflection

Present: κᾰτᾰκοιμᾰ́ω, κᾰτᾰκοιμᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτᾰκοιμᾰ́ω	κᾰτᾰκοιμᾰ́εις	κᾰτᾰκοιμᾰ́ει	κᾰτᾰκοιμᾰ́ετον	κᾰτᾰκοιμᾰ́ετον	κᾰτᾰκοιμᾰ́ομεν	κᾰτᾰκοιμᾰ́ετε	κᾰτᾰκοιμᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	κᾰτᾰκοιμᾰ́ω	κᾰτᾰκοιμᾰ́ῃς	κᾰτᾰκοιμᾰ́ῃ	κᾰτᾰκοιμᾰ́ητον	κᾰτᾰκοιμᾰ́ητον	κᾰτᾰκοιμᾰ́ωμεν	κᾰτᾰκοιμᾰ́ητε	κᾰτᾰκοιμᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	κᾰτᾰκοιμᾰ́οιμῐ	κᾰτᾰκοιμᾰ́οις	κᾰτᾰκοιμᾰ́οι	κᾰτᾰκοιμᾰ́οιτον	κᾰτᾰκοιμᾰοίτην	κᾰτᾰκοιμᾰ́οιμεν	κᾰτᾰκοιμᾰ́οιτε	κᾰτᾰκοιμᾰ́οιεν
	imperative		κᾰτᾰκοίμᾰε	κᾰτᾰκοιμᾰέτω	κᾰτᾰκοιμᾰ́ετον	κᾰτᾰκοιμᾰέτων		κᾰτᾰκοιμᾰ́ετε	κᾰτᾰκοιμᾰόντων
middle/ passive	indicative	κᾰτᾰκοιμᾰ́ομαι	κᾰτᾰκοιμᾰ́ῃ, κᾰτᾰκοιμᾰ́ει	κᾰτᾰκοιμᾰ́εται	κᾰτᾰκοιμᾰ́εσθον	κᾰτᾰκοιμᾰ́εσθον	κᾰτᾰκοιμᾰόμεθᾰ	κᾰτᾰκοιμᾰ́εσθε	κᾰτᾰκοιμᾰ́ονται
	subjunctive	κᾰτᾰκοιμᾰ́ωμαι	κᾰτᾰκοιμᾰ́ῃ	κᾰτᾰκοιμᾰ́ηται	κᾰτᾰκοιμᾰ́ησθον	κᾰτᾰκοιμᾰ́ησθον	κᾰτᾰκοιμᾰώμεθᾰ	κᾰτᾰκοιμᾰ́ησθε	κᾰτᾰκοιμᾰ́ωνται
	optative	κᾰτᾰκοιμᾰοίμην	κᾰτᾰκοιμᾰ́οιο	κᾰτᾰκοιμᾰ́οιτο	κᾰτᾰκοιμᾰ́οισθον	κᾰτᾰκοιμᾰοίσθην	κᾰτᾰκοιμᾰοίμεθᾰ	κᾰτᾰκοιμᾰ́οισθε	κᾰτᾰκοιμᾰ́οιντο
	imperative		κᾰτᾰκοιμᾰ́ου	κᾰτᾰκοιμᾰέσθω	κᾰτᾰκοιμᾰ́εσθον	κᾰτᾰκοιμᾰέσθων		κᾰτᾰκοιμᾰ́εσθε	κᾰτᾰκοιμᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κᾰτᾰκοιμᾰ́ειν				κᾰτᾰκοιμᾰ́εσθαι
participle	m	κᾰτᾰκοιμᾰ́ων				κᾰτᾰκοιμᾰόμενος
	f	κᾰτᾰκοιμᾰ́ουσᾰ				κᾰτᾰκοιμᾰομένη
	n	κᾰτᾰκοιμᾰ́ον				κᾰτᾰκοιμᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: κᾰτᾰκοιμῶ, κᾰτᾰκοιμῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτᾰκοιμῶ	κᾰτᾰκοιμᾷς	κᾰτᾰκοιμᾷ	κᾰτᾰκοιμᾶτον	κᾰτᾰκοιμᾶτον	κᾰτᾰκοιμῶμεν	κᾰτᾰκοιμᾶτε	κᾰτᾰκοιμῶσῐ(ν)
	subjunctive	κᾰτᾰκοιμῶ	κᾰτᾰκοιμᾷς	κᾰτᾰκοιμᾷ	κᾰτᾰκοιμᾶτον	κᾰτᾰκοιμᾶτον	κᾰτᾰκοιμῶμεν	κᾰτᾰκοιμᾶτε	κᾰτᾰκοιμῶσῐ(ν)
	optative	κᾰτᾰκοιμῴην, κᾰτᾰκοιμῷμῐ	κᾰτᾰκοιμῴης, κᾰτᾰκοιμῷς	κᾰτᾰκοιμῴη, κᾰτᾰκοιμῷ	κᾰτᾰκοιμῷτον, κᾰτᾰκοιμῴητον	κᾰτᾰκοιμῴτην, κᾰτᾰκοιμῳήτην	κᾰτᾰκοιμῷμεν, κᾰτᾰκοιμῴημεν	κᾰτᾰκοιμῷτε, κᾰτᾰκοιμῴητε	κᾰτᾰκοιμῷεν, κᾰτᾰκοιμῴησᾰν
	imperative		κᾰτᾰκοίμᾱ	κᾰτᾰκοιμᾱ́τω	κᾰτᾰκοιμᾶτον	κᾰτᾰκοιμᾱ́των		κᾰτᾰκοιμᾶτε	κᾰτᾰκοιμώντων
middle/ passive	indicative	κᾰτᾰκοιμῶμαι	κᾰτᾰκοιμᾷ	κᾰτᾰκοιμᾶται	κᾰτᾰκοιμᾶσθον	κᾰτᾰκοιμᾶσθον	κᾰτᾰκοιμώμεθᾰ	κᾰτᾰκοιμᾶσθε	κᾰτᾰκοιμῶνται
	subjunctive	κᾰτᾰκοιμῶμαι	κᾰτᾰκοιμᾷ	κᾰτᾰκοιμᾶται	κᾰτᾰκοιμᾶσθον	κᾰτᾰκοιμᾶσθον	κᾰτᾰκοιμώμεθᾰ	κᾰτᾰκοιμᾶσθε	κᾰτᾰκοιμῶνται
	optative	κᾰτᾰκοιμῴμην	κᾰτᾰκοιμῷο	κᾰτᾰκοιμῷτο	κᾰτᾰκοιμῷσθον	κᾰτᾰκοιμῴσθην	κᾰτᾰκοιμῴμεθᾰ	κᾰτᾰκοιμῷσθε	κᾰτᾰκοιμῷντο
	imperative		κᾰτᾰκοιμῶ	κᾰτᾰκοιμᾱ́σθω	κᾰτᾰκοιμᾶσθον	κᾰτᾰκοιμᾱ́σθων		κᾰτᾰκοιμᾶσθε	κᾰτᾰκοιμᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		κᾰτᾰκοιμᾶν				κᾰτᾰκοιμᾶσθαι
participle	m	κᾰτᾰκοιμῶν				κᾰτᾰκοιμώμενος
	f	κᾰτᾰκοιμῶσᾰ				κᾰτᾰκοιμωμένη
	n	κᾰτᾰκοιμῶν				κᾰτᾰκοιμώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: κᾰτεκοίμᾰον, κᾰτεκοιμᾰόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτεκοίμᾰον	κᾰτεκοίμᾰες	κᾰτεκοίμᾰε(ν)	κᾰτεκοιμᾰ́ετον	κᾰτεκοιμᾰέτην	κᾰτεκοιμᾰ́ομεν	κᾰτεκοιμᾰ́ετε	κᾰτεκοίμᾰον
middle/ passive	indicative	κᾰτεκοιμᾰόμην	κᾰτεκοιμᾰ́ου	κᾰτεκοιμᾰ́ετο	κᾰτεκοιμᾰ́εσθον	κᾰτεκοιμᾰέσθην	κᾰτεκοιμᾰόμεθᾰ	κᾰτεκοιμᾰ́εσθε	κᾰτεκοιμᾰ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: κᾰτεκοίμων, κᾰτεκοιμώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτεκοίμων	κᾰτεκοίμᾱς	κᾰτεκοίμᾱ	κᾰτεκοιμᾶτον	κᾰτεκοιμᾱ́την	κᾰτεκοιμῶμεν	κᾰτεκοιμᾶτε	κᾰτεκοίμων
middle/ passive	indicative	κᾰτεκοιμώμην	κᾰτεκοιμῶ	κᾰτεκοιμᾶτο	κᾰτεκοιμᾶσθον	κᾰτεκοιμᾱ́σθην	κᾰτεκοιμώμεθᾰ	κᾰτεκοιμᾶσθε	κᾰτεκοιμῶντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κᾰτᾰκοιμήσω, κᾰτᾰκοιμήσομαι, κᾰτᾰκοιμηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτᾰκοιμήσω	κᾰτᾰκοιμήσεις	κᾰτᾰκοιμήσει	κᾰτᾰκοιμήσετον	κᾰτᾰκοιμήσετον	κᾰτᾰκοιμήσομεν	κᾰτᾰκοιμήσετε	κᾰτᾰκοιμήσουσῐ(ν)
active	optative	κᾰτᾰκοιμήσοιμῐ	κᾰτᾰκοιμήσοις	κᾰτᾰκοιμήσοι	κᾰτᾰκοιμήσοιτον	κᾰτᾰκοιμησοίτην	κᾰτᾰκοιμήσοιμεν	κᾰτᾰκοιμήσοιτε	κᾰτᾰκοιμήσοιεν
middle	indicative	κᾰτᾰκοιμήσομαι	κᾰτᾰκοιμήσῃ, κᾰτᾰκοιμήσει	κᾰτᾰκοιμήσεται	κᾰτᾰκοιμήσεσθον	κᾰτᾰκοιμήσεσθον	κᾰτᾰκοιμησόμεθᾰ	κᾰτᾰκοιμήσεσθε	κᾰτᾰκοιμήσονται
middle	optative	κᾰτᾰκοιμησοίμην	κᾰτᾰκοιμήσοιο	κᾰτᾰκοιμήσοιτο	κᾰτᾰκοιμήσοισθον	κᾰτᾰκοιμησοίσθην	κᾰτᾰκοιμησοίμεθᾰ	κᾰτᾰκοιμήσοισθε	κᾰτᾰκοιμήσοιντο
passive	indicative	κᾰτᾰκοιμηθήσομαι	κᾰτᾰκοιμηθήσῃ	κᾰτᾰκοιμηθήσεται	κᾰτᾰκοιμηθήσεσθον	κᾰτᾰκοιμηθήσεσθον	κᾰτᾰκοιμηθησόμεθᾰ	κᾰτᾰκοιμηθήσεσθε	κᾰτᾰκοιμηθήσονται
passive	optative	κᾰτᾰκοιμηθησοίμην	κᾰτᾰκοιμηθήσοιο	κᾰτᾰκοιμηθήσοιτο	κᾰτᾰκοιμηθήσοισθον	κᾰτᾰκοιμηθησοίσθην	κᾰτᾰκοιμηθησοίμεθᾰ	κᾰτᾰκοιμηθήσοισθε	κᾰτᾰκοιμηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κᾰτᾰκοιμήσειν			κᾰτᾰκοιμήσεσθαι		κᾰτᾰκοιμηθήσεσθαι
participle	m	κᾰτᾰκοιμήσων			κᾰτᾰκοιμησόμενος		κᾰτᾰκοιμηθησόμενος
	f	κᾰτᾰκοιμήσουσᾰ			κᾰτᾰκοιμησομένη		κᾰτᾰκοιμηθησομένη
	n	κᾰτᾰκοιμῆσον			κᾰτᾰκοιμησόμενον		κᾰτᾰκοιμηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: κᾰτεκοίμησᾰ, κᾰτεκοιμησᾰ́μην, κᾰτεκοιμήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτεκοίμησᾰ	κᾰτεκοίμησᾰς	κᾰτεκοίμησε(ν)	κᾰτεκοιμήσᾰτον	κᾰτεκοιμησᾰ́την	κᾰτεκοιμήσᾰμεν	κᾰτεκοιμήσᾰτε	κᾰτεκοίμησᾰν
	subjunctive	κᾰτᾰκοιμήσω	κᾰτᾰκοιμήσῃς	κᾰτᾰκοιμήσῃ	κᾰτᾰκοιμήσητον	κᾰτᾰκοιμήσητον	κᾰτᾰκοιμήσωμεν	κᾰτᾰκοιμήσητε	κᾰτᾰκοιμήσωσῐ(ν)
	optative	κᾰτᾰκοιμήσαιμῐ	κᾰτᾰκοιμήσειᾰς, κᾰτᾰκοιμήσαις	κᾰτᾰκοιμήσειε(ν), κᾰτᾰκοιμήσαι	κᾰτᾰκοιμήσαιτον	κᾰτᾰκοιμησαίτην	κᾰτᾰκοιμήσαιμεν	κᾰτᾰκοιμήσαιτε	κᾰτᾰκοιμήσειᾰν, κᾰτᾰκοιμήσαιεν
	imperative		κᾰτᾰκοίμησον	κᾰτᾰκοιμησᾰ́τω	κᾰτᾰκοιμήσᾰτον	κᾰτᾰκοιμησᾰ́των		κᾰτᾰκοιμήσᾰτε	κᾰτᾰκοιμησᾰ́ντων
middle	indicative	κᾰτεκοιμησᾰ́μην	κᾰτεκοιμήσω	κᾰτεκοιμήσᾰτο	κᾰτεκοιμήσᾰσθον	κᾰτεκοιμησᾰ́σθην	κᾰτεκοιμησᾰ́μεθᾰ	κᾰτεκοιμήσᾰσθε	κᾰτεκοιμήσᾰντο
	subjunctive	κᾰτᾰκοιμήσωμαι	κᾰτᾰκοιμήσῃ	κᾰτᾰκοιμήσηται	κᾰτᾰκοιμήσησθον	κᾰτᾰκοιμήσησθον	κᾰτᾰκοιμησώμεθᾰ	κᾰτᾰκοιμήσησθε	κᾰτᾰκοιμήσωνται
	optative	κᾰτᾰκοιμησαίμην	κᾰτᾰκοιμήσαιο	κᾰτᾰκοιμήσαιτο	κᾰτᾰκοιμήσαισθον	κᾰτᾰκοιμησαίσθην	κᾰτᾰκοιμησαίμεθᾰ	κᾰτᾰκοιμήσαισθε	κᾰτᾰκοιμήσαιντο
	imperative		κᾰτᾰκοίμησαι	κᾰτᾰκοιμησᾰ́σθω	κᾰτᾰκοιμήσᾰσθον	κᾰτᾰκοιμησᾰ́σθων		κᾰτᾰκοιμήσᾰσθε	κᾰτᾰκοιμησᾰ́σθων
passive	indicative	κᾰτεκοιμήθην	κᾰτεκοιμήθης	κᾰτεκοιμήθη	κᾰτεκοιμήθητον	κᾰτεκοιμηθήτην	κᾰτεκοιμήθημεν	κᾰτεκοιμήθητε	κᾰτεκοιμήθησᾰν
	subjunctive	κᾰτᾰκοιμηθῶ	κᾰτᾰκοιμηθῇς	κᾰτᾰκοιμηθῇ	κᾰτᾰκοιμηθῆτον	κᾰτᾰκοιμηθῆτον	κᾰτᾰκοιμηθῶμεν	κᾰτᾰκοιμηθῆτε	κᾰτᾰκοιμηθῶσῐ(ν)
	optative	κᾰτᾰκοιμηθείην	κᾰτᾰκοιμηθείης	κᾰτᾰκοιμηθείη	κᾰτᾰκοιμηθεῖτον, κᾰτᾰκοιμηθείητον	κᾰτᾰκοιμηθείτην, κᾰτᾰκοιμηθειήτην	κᾰτᾰκοιμηθεῖμεν, κᾰτᾰκοιμηθείημεν	κᾰτᾰκοιμηθεῖτε, κᾰτᾰκοιμηθείητε	κᾰτᾰκοιμηθεῖεν, κᾰτᾰκοιμηθείησᾰν
	imperative		κᾰτᾰκοιμήθητῐ	κᾰτᾰκοιμηθήτω	κᾰτᾰκοιμήθητον	κᾰτᾰκοιμηθήτων		κᾰτᾰκοιμήθητε	κᾰτᾰκοιμηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κᾰτᾰκοιμῆσαι			κᾰτᾰκοιμήσᾰσθαι		κᾰτᾰκοιμηθῆναι
participle	m	κᾰτᾰκοιμήσᾱς			κᾰτᾰκοιμησᾰ́μενος		κᾰτᾰκοιμηθείς
	f	κᾰτᾰκοιμήσᾱσᾰ			κᾰτᾰκοιμησᾰμένη		κᾰτᾰκοιμηθεῖσᾰ
	n	κᾰτᾰκοιμῆσᾰν			κᾰτᾰκοιμησᾰ́μενον		κᾰτᾰκοιμηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: κᾰτᾰκεκοίμημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	κᾰτᾰκεκοίμημαι	κᾰτᾰκεκοίμησαι	κᾰτᾰκεκοίμηται	κᾰτᾰκεκοίμησθον	κᾰτᾰκεκοίμησθον	κᾰτᾰκεκοιμήμεθᾰ	κᾰτᾰκεκοίμησθε	κᾰτᾰκεκοίμηνται
	subjunctive	κᾰτᾰκεκοιμημένος ὦ	κᾰτᾰκεκοιμημένος ᾖς	κᾰτᾰκεκοιμημένος ᾖ	κᾰτᾰκεκοιμημένω ἦτον	κᾰτᾰκεκοιμημένω ἦτον	κᾰτᾰκεκοιμημένοι ὦμεν	κᾰτᾰκεκοιμημένοι ἦτε	κᾰτᾰκεκοιμημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κᾰτᾰκεκοιμημένος εἴην	κᾰτᾰκεκοιμημένος εἴης	κᾰτᾰκεκοιμημένος εἴη	κᾰτᾰκεκοιμημένω εἴητον/εἶτον	κᾰτᾰκεκοιμημένω εἰήτην/εἴτην	κᾰτᾰκεκοιμημένοι εἴημεν/εἶμεν	κᾰτᾰκεκοιμημένοι εἴητε/εἶτε	κᾰτᾰκεκοιμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κᾰτᾰκεκοίμησο	κᾰτᾰκεκοιμήσθω	κᾰτᾰκεκοίμησθον	κᾰτᾰκεκοιμήσθων		κᾰτᾰκεκοίμησθε	κᾰτᾰκεκοιμήσθων
						middle/passive
infinitive						κᾰτᾰκεκοιμῆσθαι
participle	m					κᾰτᾰκεκοιμημένος
	f					κᾰτᾰκεκοιμημένη
	n					κᾰτᾰκεκοιμημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: κᾰτεκεκοιμήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	κᾰτεκεκοιμήμην	κᾰτεκεκοίμησο	κᾰτεκεκοίμητο	κᾰτεκεκοίμησθον	κᾰτεκεκοιμήσθην	κᾰτεκεκοιμήμεθᾰ	κᾰτεκεκοίμησθε	κᾰτεκεκοίμηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.