καταπολεμῆσαν

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.po.le.mɛ̂ː.san/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ta.po.lɛˈme.san/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ta.po.leˈmi.san/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ta.po.leˈmi.san/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ta.po.leˈmi.san/

Mark the vowel length of the ambiguous vowels α and α by adding a macron after each one if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Participle

καταπολεμῆσαν • (katapolemêsan)

neuter nominative/accusative/vocative singular of καταπολεμήσας (katapolemḗsas)
1. having warred

Declension

First and third declension of καταπολεμήσᾱς; καταπολεμήσᾱσᾰ; καταπολεμῆσᾰν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	καταπολεμήσᾱς katapolemḗsās	καταπολεμήσᾱσᾰ katapolemḗsāsa	καταπολεμῆσᾰν katapolemêsan	καταπολεμήσᾰντε katapolemḗsante	καταπολεμησᾱ́σᾱ katapolemēsā́sā	καταπολεμήσᾰντε katapolemḗsante	καταπολεμήσᾰντες katapolemḗsantes	καταπολεμήσᾱσαι katapolemḗsāsai	καταπολεμήσᾰντᾰ katapolemḗsanta
Genitive	καταπολεμήσᾰντος katapolemḗsantos	καταπολεμησᾱ́σης katapolemēsā́sēs	καταπολεμήσᾰντος katapolemḗsantos	καταπολεμησᾰ́ντοιν katapolemēsántoin	καταπολεμησᾱ́σαιν katapolemēsā́sain	καταπολεμησᾰ́ντοιν katapolemēsántoin	καταπολεμησᾰ́ντων katapolemēsántōn	καταπολεμησᾱσῶν katapolemēsāsôn	καταπολεμησᾰ́ντων katapolemēsántōn
Dative	καταπολεμήσᾰντῐ katapolemḗsanti	καταπολεμησᾱ́σῃ katapolemēsā́sēi	καταπολεμήσᾰντῐ katapolemḗsanti	καταπολεμησᾰ́ντοιν katapolemēsántoin	καταπολεμησᾱ́σαιν katapolemēsā́sain	καταπολεμησᾰ́ντοιν katapolemēsántoin	καταπολεμήσᾱσῐ / καταπολεμήσᾱσῐν katapolemḗsāsi(n)	καταπολεμησᾱ́σαις katapolemēsā́sais	καταπολεμήσᾱσῐ / καταπολεμήσᾱσῐν katapolemḗsāsi(n)
Accusative	καταπολεμήσᾰντᾰ katapolemḗsanta	καταπολεμήσᾱσᾰν katapolemḗsāsan	καταπολεμῆσᾰν katapolemêsan	καταπολεμήσᾰντε katapolemḗsante	καταπολεμησᾱ́σᾱ katapolemēsā́sā	καταπολεμήσᾰντε katapolemḗsante	καταπολεμήσᾰντᾰς katapolemḗsantas	καταπολεμησᾱ́σᾱς katapolemēsā́sās	καταπολεμήσᾰντᾰ katapolemḗsanta
Vocative	καταπολεμήσᾱς katapolemḗsās	καταπολεμήσᾱσᾰ katapolemḗsāsa	καταπολεμῆσᾰν katapolemêsan	καταπολεμήσᾰντε katapolemḗsante	καταπολεμησᾱ́σᾱ katapolemēsā́sā	καταπολεμήσᾰντε katapolemḗsante	καταπολεμήσᾰντες katapolemḗsantes	καταπολεμήσᾱσαι katapolemḗsāsai	καταπολεμήσᾰντᾰ katapolemḗsanta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	καταπολεμησᾰ́ντως katapolemēsántōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.