κοινολεξία

Greek

Etymology

From the Hellenistic verb Koine Greek κοινολεκτέω / κοινολεκτῶ (“use the language of common life”)[1] and -ία (“suffix for feminine nouns”).

Pronunciation
  • IPA(key): /cinoleˈksi.a/
  • Hyphenation: κοι‧νο‧λε‧ξί‧α

Noun

κοινολεξία • (koinolexía) f (plural κοινολεξίες)

  1. saying common, trivial things

Declension
declension of κοινολεξία
case     \     number singular plural
nominative κοινολεξία • κοινολεξίες •
genitive κοινολεξίας • κοινολεξιών •
accusative κοινολεξία • κοινολεξίες •
vocative κοινολεξία • κοινολεξίες •

See also
  • κοινόλεκτος f (koinólektos, “common standard language”)
  • κοινολεκτώ (koinolektó, “I say common, trivial things”)

References
  1. Georgios Babiniotis (2002), “κοινολεξία”, in Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας: […] [Dictionary of the New Greek Language] (in Greek), 2nd edition, Athens: Kentro Lexikologias, →ISBN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.