μερμηρίζω

Ancient Greek

Etymology

From μέρμηρα (mérmēra, “care, trouble”) +‎ -ίζω (-ízō).

Pronunciation
 

Verb

μερμηρίζω • (mermērízō) (Epic)

  1. to ponder, wonder, reflect
  2. to think over
  3. to imagine

Conjugation
   Present: μερμηρῐ́ζω, μερμηρῐ́ζομαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μερμηρῐ́ζω μερμηρῐ́ζεις μερμηρῐ́ζει μερμηρῐ́ζετον μερμηρῐ́ζετον μερμηρῐ́ζομεν μερμηρῐ́ζετε μερμηρῐ́ζουσῐ(ν)
subjunctive μερμηρῐ́ζω,
μερμηρῐ́ζωμῐ		 μερμηρῐ́ζῃς,
μερμηρῐ́ζῃσθᾰ		 μερμηρῐ́ζῃ,
μερμηρῐ́ζῃσῐ		 μερμηρῐ́ζητον μερμηρῐ́ζητον μερμηρῐ́ζωμεν μερμηρῐ́ζητε μερμηρῐ́ζωσῐ(ν)
optative μερμηρῐ́ζοιμῐ μερμηρῐ́ζοισ(θᾰ) μερμηρῐ́ζοι μερμηρῐ́ζοιτον μερμηρῐζοίτην μερμηρῐ́ζοιμεν μερμηρῐ́ζοιτε μερμηρῐ́ζοιεν
imperative   μερμήρῐζε μερμηρῐζέτω μερμηρῐ́ζετον μερμηρῐζέτων   μερμηρῐ́ζετε μερμηρῐζόντων
middle/
passive		 indicative μερμηρῐ́ζομαι μερμηρῐ́ζεαι μερμηρῐ́ζεται μερμηρῐ́ζεσθον μερμηρῐ́ζεσθον μερμηρῐζόμε(σ)θᾰ μερμηρῐ́ζεσθε μερμηρῐ́ζονται
subjunctive μερμηρῐ́ζωμαι,
μερμηρῐζώμαιμῐ		 μερμηρῐ́ζηαι,
μερμηρῐ́ζηαι		 μερμηρῐ́ζηται,
μερμηρῐζήταισῐ		 μερμηρῐ́ζησθον μερμηρῐ́ζησθον μερμηρῐζώμε(σ)θᾰ μερμηρῐ́ζησθε μερμηρῐ́ζωνται
optative μερμηρῐζοίμην μερμηρῐ́ζοιο μερμηρῐ́ζοιτο μερμηρῐ́ζοισθον μερμηρῐζοίσθην μερμηρῐζοίμε(σ)θᾰ μερμηρῐ́ζοισθε μερμηρῐζοίᾰτο
imperative   μερμηρῐ́ζεο μερμηρῐζέσθω μερμηρῐ́ζεσθον μερμηρῐζέσθων   μερμηρῐ́ζεσθε μερμηρῐζέσθων
active middle/passive
infinitive μερμηρῐ́ζειν/μερμηρῐζέμεν(αι)/μερμηρῐ́ζμεν(αι) μερμηρῐ́ζεσθαι
participle m μερμηρῐ́ζων μερμηρῐζόμενος
f μερμηρῐ́ζουσᾰ μερμηρῐζομένη
n μερμηρῐ́ζον μερμηρῐζόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: μερμήρῐξᾰ, μερμηρῐξᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μερμήρῐξᾰ μερμήρῐξᾰς μερμήρῐξε(ν) μερμηρῐ́ξᾰτον μερμηρῐξᾰ́την μερμηρῐ́ξᾰμεν μερμηρῐ́ξᾰτε μερμήρῐξᾰν
subjunctive μερμηρῐ́ξω,
μερμηρῐ́ξωμῐ		 μερμηρῐ́ξῃς,
μερμηρῐ́ξῃσθᾰ		 μερμηρῐ́ξῃ,
μερμηρῐ́ξῃσῐ		 μερμηρῐ́ξητον μερμηρῐ́ξητον μερμηρῐ́ξωμεν μερμηρῐ́ξητε μερμηρῐ́ξωσῐ(ν)
optative μερμηρῐ́ξαιμῐ μερμηρῐ́ξαις,
μερμηρῐ́ξαισθᾰ,
μερμηρῐ́ξειᾰς		 μερμηρῐ́ξειε(ν),
μερμηρῐ́ξαι		 μερμηρῐξεῖτον μερμηρῐξείτην μερμηρῐξεῖμεν μερμηρῐξεῖτε μερμηρῐξεῖεν
imperative   μερμήρῐξον μερμηρῐξᾰ́τω μερμηρῐ́ξᾰτον μερμηρῐξᾰ́των   μερμηρῐ́ξᾰτε μερμηρῐξᾰ́ντων
middle indicative μερμηρῐξᾰ́μην μερμηρῐ́ξω μερμηρῐ́ξᾰτο μερμηρῐ́ξᾰσθον μερμηρῐξᾰ́σθην μερμηρῐξᾰ́με(σ)θᾰ μερμηρῐ́ξᾰσθε μερμηρῐ́ξᾰντο
subjunctive μερμηρῐ́ξωμαι,
μερμηρῐξώμαιμῐ		 μερμηρῐ́ξηαι,
μερμηρῐ́ξηαι		 μερμηρῐ́ξηται,
μερμηρῐξήταισῐ		 μερμηρῐ́ξησθον μερμηρῐ́ξησθον μερμηρῐξώμε(σ)θᾰ μερμηρῐ́ξησθε μερμηρῐ́ξωνται
optative μερμηρῐξαίμην μερμηρῐ́ξαιο μερμηρῐ́ξαιτο μερμηρῐ́ξαισθον μερμηρῐξαίσθην μερμηρῐξαίμε(σ)θᾰ μερμηρῐ́ξαισθε μερμηρῐξαίᾰτο
imperative   μερμήρῐξαι μερμηρῐξᾰ́σθω μερμηρῐ́ξᾰσθον μερμηρῐξᾰ́σθων   μερμηρῐ́ξᾰσθε μερμηρῐξᾰ́σθων
active middle
infinitive μερμηρῐ́ξαι/μερμηρῐξᾰ́μεν/μερμηρῐξᾰμέναι μερμηρῐ́ξᾰσθαι
participle m μερμηρῐ́ξᾱς μερμηρῐξᾰ́μενος
f μερμηρῐ́ξᾱσᾰ μερμηρῐξᾰμένη
n μερμηρῐ́ξᾰν μερμηρῐξᾰ́μενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.