ορυγμένος

Greek

Etymology

Perfect participle of ορύσσομαι (orýssomai), passive voice of ορύσσω (orýsso),[1] an archaic verb. See the ancient ὀρύσσω (orússō).

Pronunciation
  • IPA(key): /o.ɾiɣˈme.nos/
  • Hyphenation: ο‧ρυγ‧μέ‧νος

Participle

ορυγμένος • (orygménos) m (feminine ορυγμένη, neuter ορυγμένο)

  1. (uncommon, dated) dug

Usage notes

Found in compounds like

  • ανορυγμένος (anorygménos)
  • διορυγμένος (diorygménos)
  • εξορυγμένος (exorygménos)

Declension
Declension of ορυγμένος
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ορυγμένος • ορυγμένη • ορυγμένο • ορυγμένοι • ορυγμένες • ορυγμένα •
genitive ορυγμένου • ορυγμένης • ορυγμένου • ορυγμένων • ορυγμένων • ορυγμένων •
accusative ορυγμένο • ορυγμένη • ορυγμένο • ορυγμένους • ορυγμένες • ορυγμένα •
vocative ορυγμένε • ορυγμένη • ορυγμένο • ορυγμένοι • ορυγμένες • ορυγμένα •

References
  1. "ορύσσω (& -γμένος)" - Georgios Babiniotis (2002), “ορυγμένος”, in Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας: […] [Dictionary of the New Greek Language] (in Greek), 2nd edition, Athens: Kentro Lexikologias, →ISBN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.