περισπωμένη

Present middle active feminine participle of περισπάω (perispáō).

περῐσπωμένη • (perispōménē) f (genitive περῐσπωμένης); first declension

1. the Greek circumflex ( ͂ )

• (προσῳδίαι ἑλληνικαί) προσῳδία; βαρεῖα ⟨ ` ⟩, βραχεῖα ⟨ ˘ ⟩, δασεῖα ⟨ ῾ ⟩, διαίρεσις ⟨ ¨ ⟩, κορωνίς ⟨ ᾽ ⟩, μακρά ⟨ ¯ ⟩, ὀξεῖα ⟨ ´ ⟩, περισπωμένη ⟨ ῀ ⟩, προσγεγραμμένη ⟨ ι ⟩, ὑπογεγραμμένη ⟨ ͺ ⟩, ψιλή ⟨ ᾿ ⟩ ^{(Category: grc:Diacritical marks)}

περῐσπωμένη • (perispōménē)

1. nominative/vocative singular feminine of περῐσπώμενος (perispṓmenos)

• Greek: περισπωμένη (perispoméni)

Substantivised feminine of the ancient participle περισπώμενος (perispṓmenos). (See the ancient περισπωμένη).

• IPA^(key): /pe.ri.spoˈme.ni/
• Hyphenation: πε‧ρι‧σπω‧μέ‧νη

περισπωμένη • (perispoméni) f (plural περισπωμένες)

1. (typography, grammar) circumflex ( ͂ ) (a diacritical mark, used in the polytonic script of Greek)

• The plural 'περισπωμένες (perispoménes)' is an established deviation from the expected περισπώμενες (perispómenes). It occurs at the declension of the modern noun only. As a modern participle and at its adjectival use it retains its original accent:

  η περισπωμένη συλλαβή, οι περισπώμενες συλλαβές

  i perispoméni syllaví, oi perispómenes syllavés

  the circumflexed syllable, the circumflexed syllables

• οξεία f (oxeía, “the acute”)
• τόνος m (tónos, “stress, accent”)

περισπωμένη • (perispoméni)

1. Nominative, accusative and vocative feminine singular form of περισπώμενος (perispómenos).