πρέπων

Ancient Greek

Perhaps from πρέπω (prépō, “to be appropriate”), properly "fit for eating".

πρέπων • (prépōn) m (genitive πρέποντος); third declension

Third declension of ὁ πρέπων; τοῦ πρέποντος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ πρέπων ho prépōn	τὼ πρέποντε tṑ préponte	οἱ πρέποντες hoi prépontes
Genitive	τοῦ πρέποντος toû prépontos	τοῖν πρεπόντοιν toîn prepóntoin	τῶν πρεπόντων tôn prepóntōn
Dative	τῷ πρέποντῐ tôi préponti	τοῖν πρεπόντοιν toîn prepóntoin	τοῖς πρέπουσῐ / πρέπουσῐν toîs prépousi(n)
Accusative	τὸν πρέποντᾰ tòn préponta	τὼ πρέποντε tṑ préponte	τοὺς πρέποντᾰς toùs prépontas
Vocative	πρέπον prépon	πρέποντε préponte	πρέποντες prépontes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

“πρέπων”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
πρέπων in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.