σκελετός

Ancient Greek

Etymology

From σκέλλω (skéllō, “to dry up, parch”) +‎ -τός (-tós, adjectival suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ske.le.tós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ske.leˈtos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /sce.leˈtos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sce.leˈtos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sce.leˈtos/

Adjective

σκελετός • (skeletós) m (feminine σκελετή, neuter σκελετόν); first/second declension

dried up, withered

Declension

First and second declension of σκελετός; σκελετή; σκελετόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σκελετός skeletós	σκελετή skeletḗ	σκελετόν skeletón	σκελετώ skeletṓ	σκελετᾱ́ skeletā́	σκελετώ skeletṓ	σκελετοί skeletoí	σκελεταί skeletaí	σκελετᾰ́ skeletá
Genitive	σκελετοῦ skeletoû	σκελετῆς skeletês	σκελετοῦ skeletoû	σκελετοῖν skeletoîn	σκελεταῖν skeletaîn	σκελετοῖν skeletoîn	σκελετῶν skeletôn	σκελετῶν skeletôn	σκελετῶν skeletôn
Dative	σκελετῷ skeletôi	σκελετῇ skeletêi	σκελετῷ skeletôi	σκελετοῖν skeletoîn	σκελεταῖν skeletaîn	σκελετοῖν skeletoîn	σκελετοῖς skeletoîs	σκελεταῖς skeletaîs	σκελετοῖς skeletoîs
Accusative	σκελετόν skeletón	σκελετήν skeletḗn	σκελετόν skeletón	σκελετώ skeletṓ	σκελετᾱ́ skeletā́	σκελετώ skeletṓ	σκελετούς skeletoús	σκελετᾱ́ς skeletā́s	σκελετᾰ́ skeletá
Vocative	σκελετέ skeleté	σκελετή skeletḗ	σκελετόν skeletón	σκελετώ skeletṓ	σκελετᾱ́ skeletā́	σκελετώ skeletṓ	σκελετοί skeletoí	σκελεταί skeletaí	σκελετᾰ́ skeletá
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σκελετῶς skeletôs			σκελετώτερος skeletṓteros			σκελετώτᾰτος skeletṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Noun

σκελετός • (skeletós) m (genitive σκελετοῦ); second declension

dried body, mummy
Synonym: τᾰ́ρῑχος (tárīkhos)
(anatomy) skeleton

Inflection

Second declension of ὁ σκελετός; τοῦ σκελετοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ σκελετός ho skeletós	τὼ σκελετώ tṑ skeletṓ	οἱ σκελετοί hoi skeletoí
Genitive	τοῦ σκελετοῦ toû skeletoû	τοῖν σκελετοῖν toîn skeletoîn	τῶν σκελετῶν tôn skeletôn
Dative	τῷ σκελετῷ tôi skeletôi	τοῖν σκελετοῖν toîn skeletoîn	τοῖς σκελετοῖς toîs skeletoîs
Accusative	τὸν σκελετόν tòn skeletón	τὼ σκελετώ tṑ skeletṓ	τοὺς σκελετούς toùs skeletoús
Vocative	σκελετέ skeleté	σκελετώ skeletṓ	σκελετοί skeletoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

σκελετεῐ́ᾱ (skeleteíā)
σκελέτευμᾰ (skeléteuma)
σκελετεύω (skeleteúō)
σκελετῐ́ζω (skeletízō)
σκελετώδης (skeletṓdēs)

Descendants

→ Catalan: esquelet
→ German: Skelett
Greek: σκελετός (skeletós)
→ Latin: sceletus

Greek

Etymology

From Ancient Greek σκελετός (skeletós, “dried up, skeleton”), from σκέλλω (skéllō, “dry, dry up, make dry, parch”), from Proto-Indo-European *(s)kelh₁- (“to parch, wither”). Compare Greek σκληρός (sklirós, “hard”).

Pronunciation

IPA^(key): /ske.leˈtos/

Noun

σκελετός • (skeletós) m (plural σκελετοί)

(anatomy, biology) skeleton
(cycling) bicycle frame

Declension

declension of σκελετός

case \ number	singular	plural
nominative	σκελετός •	σκελετοί •
genitive	σκελετού •	σκελετών •
accusative	σκελετό •	σκελετούς •
vocative	σκελετέ •	σκελετοί •

σκελετός

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Noun

Inflection

Derived terms

Descendants

Further reading

Greek

Etymology

Pronunciation

Noun

Declension

Further reading