στενόω

Ancient Greek

Etymology

From στενός (stenós, “narrow”) +‎ -όω (-óō, “to make someone do or be something”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ste.nó.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /steˈno.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /steˈno.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /steˈno.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /steˈno.o/

Verb

στενόω • (stenóō)

To straiten, confine, contract.

Inflection

Present: στενῶ, στενοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στενῶ	στενοῖς	στενοῖ	στενοῦτον	στενοῦτον	στενοῦμεν	στενοῦτε	στενοῦσῐ(ν)
	subjunctive	στενῶ	στενοῖς	στενοῖ	στενῶτον	στενῶτον	στενῶμεν	στενῶτε	στενῶσῐ(ν)
	optative	στενοίην, στενοῖμῐ	στενοίης, στενοῖς	στενοίη, στενοῖ	στενοῖτον, στενοίητον	στενοίτην, στενοιήτην	στενοῖμεν, στενοίημεν	στενοῖτε, στενοίητε	στενοῖεν, στενοίησᾰν
	imperative		στένου	στενούτω	στενοῦτον	στενούτων		στενοῦτε	στενούντων
middle/ passive	indicative	στενοῦμαι	στενοῖ	στενοῦται	στενοῦσθον	στενοῦσθον	στενούμεθᾰ	στενοῦσθε	στενοῦνται
	subjunctive	στενῶμαι	στενοῖ	στενῶται	στενῶσθον	στενῶσθον	στενώμεθᾰ	στενῶσθε	στενῶνται
	optative	στενοίμην	στενοῖο	στενοῖτο	στενοῖσθον	στενοίσθην	στενοίμεθᾰ	στενοῖσθε	στενοῖντο
	imperative		στενοῦ	στενούσθω	στενοῦσθον	στενούσθων		στενοῦσθε	στενούσθων
		active				middle/passive
infinitive		στενοῦν				στενοῦσθαι
participle	m	στενῶν				στενούμενος
	f	στενοῦσᾰ				στενουμένη
	n	στενοῦν				στενούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐστένουν, ἐστενούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστένουν	ἐστένους	ἐστένου	ἐστενοῦτον	ἐστενούτην	ἐστενοῦμεν	ἐστενοῦτε	ἐστένουν
middle/ passive	indicative	ἐστενούμην	ἐστενοῦ	ἐστενοῦτο	ἐστενοῦσθον	ἐστενούσθην	ἐστενούμεθᾰ	ἐστενοῦσθε	ἐστενοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: στενώσω, στενώσομαι, στενωθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στενώσω	στενώσεις	στενώσει	στενώσετον	στενώσετον	στενώσομεν	στενώσετε	στενώσουσῐ(ν)
active	optative	στενώσοιμῐ	στενώσοις	στενώσοι	στενώσοιτον	στενωσοίτην	στενώσοιμεν	στενώσοιτε	στενώσοιεν
middle	indicative	στενώσομαι	στενώσῃ, στενώσει	στενώσεται	στενώσεσθον	στενώσεσθον	στενωσόμεθᾰ	στενώσεσθε	στενώσονται
middle	optative	στενωσοίμην	στενώσοιο	στενώσοιτο	στενώσοισθον	στενωσοίσθην	στενωσοίμεθᾰ	στενώσοισθε	στενώσοιντο
passive	indicative	στενωθήσομαι	στενωθήσῃ	στενωθήσεται	στενωθήσεσθον	στενωθήσεσθον	στενωθησόμεθᾰ	στενωθήσεσθε	στενωθήσονται
passive	optative	στενωθησοίμην	στενωθήσοιο	στενωθήσοιτο	στενωθήσοισθον	στενωθησοίσθην	στενωθησοίμεθᾰ	στενωθήσοισθε	στενωθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		στενώσειν			στενώσεσθαι		στενωθήσεσθαι
participle	m	στενώσων			στενωσόμενος		στενωθησόμενος
	f	στενώσουσᾰ			στενωσομένη		στενωθησομένη
	n	στενῶσον			στενωσόμενον		στενωθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐστένωσᾰ, ἐστενωσᾰ́μην, ἐστενώθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστένωσᾰ	ἐστένωσᾰς	ἐστένωσε(ν)	ἐστενώσᾰτον	ἐστενωσᾰ́την	ἐστενώσᾰμεν	ἐστενώσᾰτε	ἐστένωσᾰν
	subjunctive	στενώσω	στενώσῃς	στενώσῃ	στενώσητον	στενώσητον	στενώσωμεν	στενώσητε	στενώσωσῐ(ν)
	optative	στενώσαιμῐ	στενώσειᾰς, στενώσαις	στενώσειε(ν), στενώσαι	στενώσαιτον	στενωσαίτην	στενώσαιμεν	στενώσαιτε	στενώσειᾰν, στενώσαιεν
	imperative		στένωσον	στενωσᾰ́τω	στενώσᾰτον	στενωσᾰ́των		στενώσᾰτε	στενωσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐστενωσᾰ́μην	ἐστενώσω	ἐστενώσᾰτο	ἐστενώσᾰσθον	ἐστενωσᾰ́σθην	ἐστενωσᾰ́μεθᾰ	ἐστενώσᾰσθε	ἐστενώσᾰντο
	subjunctive	στενώσωμαι	στενώσῃ	στενώσηται	στενώσησθον	στενώσησθον	στενωσώμεθᾰ	στενώσησθε	στενώσωνται
	optative	στενωσαίμην	στενώσαιο	στενώσαιτο	στενώσαισθον	στενωσαίσθην	στενωσαίμεθᾰ	στενώσαισθε	στενώσαιντο
	imperative		στένωσαι	στενωσᾰ́σθω	στενώσᾰσθον	στενωσᾰ́σθων		στενώσᾰσθε	στενωσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐστενώθην	ἐστενώθης	ἐστενώθη	ἐστενώθητον	ἐστενωθήτην	ἐστενώθημεν	ἐστενώθητε	ἐστενώθησᾰν
	subjunctive	στενωθῶ	στενωθῇς	στενωθῇ	στενωθῆτον	στενωθῆτον	στενωθῶμεν	στενωθῆτε	στενωθῶσῐ(ν)
	optative	στενωθείην	στενωθείης	στενωθείη	στενωθεῖτον, στενωθείητον	στενωθείτην, στενωθειήτην	στενωθεῖμεν, στενωθείημεν	στενωθεῖτε, στενωθείητε	στενωθεῖεν, στενωθείησᾰν
	imperative		στενώθητῐ	στενωθήτω	στενώθητον	στενωθήτων		στενώθητε	στενωθέντων
		active			middle		passive
infinitive		στενῶσαι			στενώσᾰσθαι		στενωθῆναι
participle	m	στενώσᾱς			στενωσᾰ́μενος		στενωθείς
	f	στενώσᾱσᾰ			στενωσᾰμένη		στενωθεῖσᾰ
	n	στενῶσᾰν			στενωσᾰ́μενον		στενωθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἐστένωκᾰ, ἐστένωμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστένωκᾰ	ἐστένωκᾰς	ἐστένωκε(ν)	ἐστενώκᾰτον	ἐστενώκᾰτον	ἐστενώκᾰμεν	ἐστενώκᾰτε	ἐστενώκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐστενώκω	ἐστενώκῃς	ἐστενώκῃ	ἐστενώκητον	ἐστενώκητον	ἐστενώκωμεν	ἐστενώκητε	ἐστενώκωσῐ(ν)
	optative	ἐστενώκοιμῐ, ἐστενωκοίην	ἐστενώκοις, ἐστενωκοίης	ἐστενώκοι, ἐστενωκοίη	ἐστενώκοιτον	ἐστενωκοίτην	ἐστενώκοιμεν	ἐστενώκοιτε	ἐστενώκοιεν
	imperative		ἐστένωκε	ἐστενωκέτω	ἐστενώκετον	ἐστενωκέτων		ἐστενώκετε	ἐστενωκόντων
middle/ passive	indicative	ἐστένωμαι	ἐστένωσαι	ἐστένωται	ἐστένωσθον	ἐστένωσθον	ἐστενώμεθᾰ	ἐστένωσθε	ἐστένωνται
	subjunctive	ἐστενωμένος ὦ	ἐστενωμένος ᾖς	ἐστενωμένος ᾖ	ἐστενωμένω ἦτον	ἐστενωμένω ἦτον	ἐστενωμένοι ὦμεν	ἐστενωμένοι ἦτε	ἐστενωμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐστενωμένος εἴην	ἐστενωμένος εἴης	ἐστενωμένος εἴη	ἐστενωμένω εἴητον/εἶτον	ἐστενωμένω εἰήτην/εἴτην	ἐστενωμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐστενωμένοι εἴητε/εἶτε	ἐστενωμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐστένωσο	ἐστενώσθω	ἐστένωσθον	ἐστενώσθων		ἐστένωσθε	ἐστενώσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐστενωκέναι				ἐστενῶσθαι
participle	m	ἐστενωκώς				ἐστενωμένος
	f	ἐστενωκυῖᾰ				ἐστενωμένη
	n	ἐστενωκός				ἐστενωμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐστενώκειν, ἐστενώμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστενώκειν, ἐστενώκη	ἐστενώκεις, ἐστενώκης	ἐστενώκει(ν)	ἐστενώκετον	ἐστενωκέτην	ἐστενώκεμεν	ἐστενώκετε	ἐστενώκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐστενώμην	ἐστένωσο	ἐστένωτο	ἐστένωσθον	ἐστενώσθην	ἐστενώμεθᾰ	ἐστένωσθε	ἐστένωντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

στένωσις (sténōsis)

References

“στενόω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.