συμμάχομαι

Ancient Greek

Etymology

σῠν- (sun-) +‎ μᾰ́χομαι (mákhomai).

Pronunciation
 

Verb

σῠμμᾰ́χομαι • (summákhomai)

  1. to fight along with others, to be an ally, auxiliary

Inflection
   Present: συμμᾰ́χομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative συμμᾰ́χομαι συμμᾰ́χῃ,
συμμᾰ́χει		 συμμᾰ́χεται συμμᾰ́χεσθον συμμᾰ́χεσθον συμμᾰχόμεθᾰ συμμᾰ́χεσθε συμμᾰ́χονται
subjunctive συμμᾰ́χωμαι συμμᾰ́χῃ συμμᾰ́χηται συμμᾰ́χησθον συμμᾰ́χησθον συμμᾰχώμεθᾰ συμμᾰ́χησθε συμμᾰ́χωνται
optative συμμᾰχοίμην συμμᾰ́χοιο συμμᾰ́χοιτο συμμᾰ́χοισθον συμμᾰχοίσθην συμμᾰχοίμεθᾰ συμμᾰ́χοισθε συμμᾰ́χοιντο
imperative   συμμᾰ́χου συμμᾰχέσθω συμμᾰ́χεσθον συμμᾰχέσθων   συμμᾰ́χεσθε συμμᾰχέσθων
middle/passive
infinitive συμμᾰ́χεσθαι
participle m συμμᾰχόμενος
f συμμᾰχομένη
n συμμᾰχόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: συμμᾰχέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative συμμᾰχέομαι συμμᾰχέῃ,
συμμᾰχέει		 συμμᾰχέεται συμμᾰχέεσθον συμμᾰχέεσθον συμμᾰχεόμεθᾰ συμμᾰχέεσθε συμμᾰχέονται
optative συμμᾰχεοίμην συμμᾰχέοιο συμμᾰχέοιτο συμμᾰχέοισθον συμμᾰχεοίσθην συμμᾰχεοίμεθᾰ συμμᾰχέοισθε συμμᾰχέοιντο
middle
infinitive συμμᾰχέεσθαι
participle m συμμᾰχεόμενος
f συμμᾰχεομένη
n συμμᾰχεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: συμμᾰχοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative συμμᾰχοῦμαι συμμᾰχῇ συμμᾰχεῖται συμμᾰχεῖσθον συμμᾰχεῖσθον συμμᾰχούμεθᾰ συμμᾰχεῖσθε συμμᾰχοῦνται
optative συμμᾰχοίμην συμμᾰχοῖο συμμᾰχοῖτο συμμᾰχοῖσθον συμμᾰχοίσθην συμμᾰχοίμεθᾰ συμμᾰχοῖσθε συμμᾰχοῖντο
middle
infinitive συμμᾰχεῖσθαι
participle m συμμᾰχούμενος
f συμμᾰχουμένη
n συμμᾰχούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: συνεμᾰχεσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative συνεμᾰχεσᾰ́μην συνεμᾰχέσω συνεμᾰχέσᾰτο συνεμᾰχέσᾰσθον συνεμᾰχεσᾰ́σθην συνεμᾰχεσᾰ́μεθᾰ συνεμᾰχέσᾰσθε συνεμᾰχέσᾰντο
subjunctive συμμᾰχέσωμαι συμμᾰχέσῃ συμμᾰχέσηται συμμᾰχέσησθον συμμᾰχέσησθον συμμᾰχεσώμεθᾰ συμμᾰχέσησθε συμμᾰχέσωνται
optative συμμᾰχεσαίμην συμμᾰχέσαιο συμμᾰχέσαιτο συμμᾰχέσαισθον συμμᾰχεσαίσθην συμμᾰχεσαίμεθᾰ συμμᾰχέσαισθε συμμᾰχέσαιντο
imperative   συμμᾰ́χεσαι συμμᾰχεσᾰ́σθω συμμᾰχέσᾰσθον συμμᾰχεσᾰ́σθων   συμμᾰχέσᾰσθε συμμᾰχεσᾰ́σθων
middle
infinitive συμμᾰχέσᾰσθαι
participle m συμμᾰχεσᾰ́μενος
f συμμᾰχεσᾰμένη
n συμμᾰχεσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.