συνύπαρξη
Greek
Etymology
From Ancient Greek συνύπαρξις (sunúparxis). Synchronically analysable as συν- (syn-) + ύπαρξη (ýparxi).
Declension
declension of συνύπαρξη
| case \ number | singular | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | συνύπαρξη • | συνυπάρξεις • | |
| genitive | συνύπαρξης • | συνυπάρξεων • | |
| accusative | συνύπαρξη • | συνυπάρξεις • | |
| vocative | συνύπαρξη • | συνυπάρξεις • | |
| Older or formal genitive singular: συνυπάρξεως • | |||
Further reading
- συνύπαρξη - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.