σχολάζω

Ancient Greek

Pronunciation
 

Verb

σχολάζω • (skholázō)

  1. to be at leisure, to have spare time.
  2. (+ dat.) to have opportunity for something.
  3. to have respite from doing a thing.
  4. (of a place) to be unoccupied.

Inflection
   Present: σχολαζέω, σχολαζέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σχολαζέω σχολαζέεις σχολαζέει σχολαζέετον σχολαζέετον σχολαζέομεν σχολαζέετε σχολαζέουσῐ(ν)
subjunctive σχολαζέω σχολαζέῃς σχολαζέῃ σχολαζέητον σχολαζέητον σχολαζέωμεν σχολαζέητε σχολαζέωσῐ(ν)
optative σχολαζέοιμῐ σχολαζέοις σχολαζέοι σχολαζέοιτον σχολαζεοίτην σχολαζέοιμεν σχολαζέοιτε σχολαζέοιεν
imperative   σχολάζεε σχολαζεέτω σχολαζέετον σχολαζεέτων   σχολαζέετε σχολαζεόντων
middle/
passive		 indicative σχολαζέομαι σχολαζέῃ,
σχολαζέει		 σχολαζέεται σχολαζέεσθον σχολαζέεσθον σχολαζεόμεθᾰ σχολαζέεσθε σχολαζέονται
subjunctive σχολαζέωμαι σχολαζέῃ σχολαζέηται σχολαζέησθον σχολαζέησθον σχολαζεώμεθᾰ σχολαζέησθε σχολαζέωνται
optative σχολαζεοίμην σχολαζέοιο σχολαζέοιτο σχολαζέοισθον σχολαζεοίσθην σχολαζεοίμεθᾰ σχολαζέοισθε σχολαζέοιντο
imperative   σχολαζέου σχολαζεέσθω σχολαζέεσθον σχολαζεέσθων   σχολαζέεσθε σχολαζεέσθων
active middle/passive
infinitive σχολαζέειν σχολαζέεσθαι
participle m σχολαζέων σχολαζεόμενος
f σχολαζέουσᾰ σχολαζεομένη
n σχολαζέον σχολαζεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: σχολαζῶ, σχολαζοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σχολαζῶ σχολαζεῖς σχολαζεῖ σχολαζεῖτον σχολαζεῖτον σχολαζοῦμεν σχολαζεῖτε σχολαζοῦσῐ(ν)
subjunctive σχολαζῶ σχολαζῇς σχολαζῇ σχολαζῆτον σχολαζῆτον σχολαζῶμεν σχολαζῆτε σχολαζῶσῐ(ν)
optative σχολαζοίην,
σχολαζοῖμῐ		 σχολαζοίης,
σχολαζοῖς		 σχολαζοίη,
σχολαζοῖ		 σχολαζοῖτον,
σχολαζοίητον		 σχολαζοίτην,
σχολαζοιήτην		 σχολαζοῖμεν,
σχολαζοίημεν		 σχολαζοῖτε,
σχολαζοίητε		 σχολαζοῖεν,
σχολαζοίησᾰν
imperative   σχολάζει σχολαζείτω σχολαζεῖτον σχολαζείτων   σχολαζεῖτε σχολαζούντων
middle/
passive		 indicative σχολαζοῦμαι σχολαζεῖ,
σχολαζῇ		 σχολαζεῖται σχολαζεῖσθον σχολαζεῖσθον σχολαζούμεθᾰ σχολαζεῖσθε σχολαζοῦνται
subjunctive σχολαζῶμαι σχολαζῇ σχολαζῆται σχολαζῆσθον σχολαζῆσθον σχολαζώμεθᾰ σχολαζῆσθε σχολαζῶνται
optative σχολαζοίμην σχολαζοῖο σχολαζοῖτο σχολαζοῖσθον σχολαζοίσθην σχολαζοίμεθᾰ σχολαζοῖσθε σχολαζοῖντο
imperative   σχολαζοῦ σχολαζείσθω σχολαζεῖσθον σχολαζείσθων   σχολαζεῖσθε σχολαζείσθων
active middle/passive
infinitive σχολαζεῖν σχολαζεῖσθαι
participle m σχολαζῶν σχολαζούμενος
f σχολαζοῦσᾰ σχολαζουμένη
n σχολαζοῦν σχολαζούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐσχόλᾰσᾰ, ἐσχολᾰσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐσχόλᾰσᾰ ἐσχόλᾰσᾰς ἐσχόλᾰσε(ν) ἐσχολᾰ́σᾰτον ἐσχολᾰσᾰ́την ἐσχολᾰ́σᾰμεν ἐσχολᾰ́σᾰτε ἐσχόλᾰσᾰν
subjunctive σχολᾰ́σω σχολᾰ́σῃς σχολᾰ́σῃ σχολᾰ́σητον σχολᾰ́σητον σχολᾰ́σωμεν σχολᾰ́σητε σχολᾰ́σωσῐ(ν)
optative σχολᾰ́σαιμῐ σχολᾰ́σειᾰς,
σχολᾰ́σαις		 σχολᾰ́σειε(ν),
σχολᾰ́σαι		 σχολᾰ́σαιτον σχολᾰσαίτην σχολᾰ́σαιμεν σχολᾰ́σαιτε σχολᾰ́σειᾰν,
σχολᾰ́σαιεν
imperative   σχόλᾰσον σχολᾰσᾰ́τω σχολᾰ́σᾰτον σχολᾰσᾰ́των   σχολᾰ́σᾰτε σχολᾰσᾰ́ντων
middle indicative ἐσχολᾰσᾰ́μην ἐσχολᾰ́σω ἐσχολᾰ́σᾰτο ἐσχολᾰ́σᾰσθον ἐσχολᾰσᾰ́σθην ἐσχολᾰσᾰ́μεθᾰ ἐσχολᾰ́σᾰσθε ἐσχολᾰ́σᾰντο
subjunctive σχολᾰ́σωμαι σχολᾰ́σῃ σχολᾰ́σηται σχολᾰ́σησθον σχολᾰ́σησθον σχολᾰσώμεθᾰ σχολᾰ́σησθε σχολᾰ́σωνται
optative σχολᾰσαίμην σχολᾰ́σαιο σχολᾰ́σαιτο σχολᾰ́σαισθον σχολᾰσαίσθην σχολᾰσαίμεθᾰ σχολᾰ́σαισθε σχολᾰ́σαιντο
imperative   σχόλᾰσαι σχολᾰσᾰ́σθω σχολᾰ́σᾰσθον σχολᾰσᾰ́σθων   σχολᾰ́σᾰσθε σχολᾰσᾰ́σθων
active middle
infinitive σχολᾰ́σαι σχολᾰ́σᾰσθαι
participle m σχολᾰ́σᾱς σχολᾰσᾰ́μενος
f σχολᾰ́σᾱσᾰ σχολᾰσᾰμένη
n σχολᾰ́σᾰν σχολᾰσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐσχόλακᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐσχόλακᾰ ἐσχόλακᾰς ἐσχόλακε(ν) ἐσχολάκᾰτον ἐσχολάκᾰτον ἐσχολάκᾰμεν ἐσχολάκᾰτε ἐσχολάκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐσχολάκω ἐσχολάκῃς ἐσχολάκῃ ἐσχολάκητον ἐσχολάκητον ἐσχολάκωμεν ἐσχολάκητε ἐσχολάκωσῐ(ν)
optative ἐσχολάκοιμῐ,
ἐσχολακοίην		 ἐσχολάκοις,
ἐσχολακοίης		 ἐσχολάκοι,
ἐσχολακοίη		 ἐσχολάκοιτον ἐσχολακοίτην ἐσχολάκοιμεν ἐσχολάκοιτε ἐσχολάκοιεν
imperative   ἐσχόλακε ἐσχολακέτω ἐσχολάκετον ἐσχολακέτων   ἐσχολάκετε ἐσχολακόντων
active
infinitive ἐσχολακέναι
participle m ἐσχολακώς
f ἐσχολακυῖᾰ
n ἐσχολακός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.