χαρούμενος

Greek

Etymology

Inherited from Byzantine Greek χαρούμενος (kharoúmenos), from χαιρούμενος (chairoúmenos) with influence of noun χαρά (chará, “joy”), a passive present participle of χαίρω (chaíro), with ending -ούμενος (-oúmenos).[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /xaˈɾu.me.nos/
  • Hyphenation: χα‧ρού‧με‧νος

Participle

χαρούμενος • (charoúmenos) m (feminine χαρούμενη, neuter χαρούμενο) chiefly used adjectivally

  1. happy, cheerful, joyful, merry
    χαρούμενο τραγούδι ― charoúmeno tragoúdi ― joyful song

Declension
Declension of χαρούμενος
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative χαρούμενος • χαρούμενη • χαρούμενο • χαρούμενοι • χαρούμενες • χαρούμενα •
genitive χαρούμενου • χαρούμενης • χαρούμενου • χαρούμενων • χαρούμενων • χαρούμενων •
accusative χαρούμενο • χαρούμενη • χαρούμενο • χαρούμενους • χαρούμενες • χαρούμενα •
vocative χαρούμενε • χαρούμενη • χαρούμενο • χαρούμενοι • χαρούμενες • χαρούμενα •
derivations Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο χαρούμενος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο χαρούμενος, etc.)

Derived terms

References
  1. Babiniotis, Georgios (2010), “χαρούμενος”, in Etymologikó lexikó tis néas ellinikís glóssas [Etymological Dictionary of Modern Greek] (in Greek), Athens: Lexicology Centre
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.