ψευδομάρτυρας

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek ψευδομάρτυς (pseudomártus) from the accusative singular ψευδομάρτυρα (pseudomártura). [1] Morphologically, ψευδο- (psevdo-, “pseudo-, lying”) +‎ μάρτυρας (mártyras, “witness”).

Pronunciation
  • IPA(key): /pse.vðoˈmaɾ.ti.ɾas/
  • Hyphenation: ψευ‧δο‧μάρ‧τυ‧ρας

Noun

ψευδομάρτυρας • (psevdomártyras) m or f [2]

  1. false witness, perjurer

Declension

Masculine:

declension of ψευδομάρτυρας
case     \     number singular plural
nominative ψευδομάρτυρας • ψευδομάρτυρες •
genitive ψευδομάρτυρα •  ψευδομάρτυρος • ψευδομαρτύρων •
accusative ψευδομάρτυρα • ψευδομάρτυρες •
vocative ψευδομάρτυρα • ψευδομάρτυρες •
Second genitive singular, formal, dated for the masculine.

Feminine:

declension of ψευδομάρτυρας
case     \     number singular plural
nominative ψευδομάρτυρας • ψευδομάρτυρες •
genitive ψευδομάρτυρος • ψευδομαρτύρων •
accusative ψευδομάρτυρα • ψευδομάρτυρες •
vocative ψευδομάρτυρα • ψευδομάρτυρες •
  • ψευδομαρτυρία f (psevdomartyría)
  • ψευδομαρτυρώ (psevdomartyró)

References
  1. ψευδομάρτυρας - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
  2. Georgios Babiniotis (2002), “ψευδομάρτυρας”, in Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας: […] [Dictionary of the New Greek Language] (in Greek), 2nd edition, Athens: Kentro Lexikologias, →ISBN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.