звер

From Proto-Slavic *zvěrь. Cognate with Russian зверь (zverʹ), Ukrainian звір (zvir).

• IPA^(key): [zʲvʲer]

• Audio

  (file)

звер • (zvjer) m animal (genitive зве́ра, nominative plural звяры́, genitive plural звяро́ў)

1. beast, wild animal

   Звер то́лькі вы́е за сяло́м[1] ― Zvjer tólʹki výje za sjalóm ― only an animal howls near the village

2. brute

   На то́е ж Але́нку Ўзяў [Тама́ш] жо́нкай цяпе́р, Каб над ёй глумі́ўся Распа́свены звер [пан]?![2] ― Is it why [Thomas] married Alenka now So that a sordid brute To scoff her.

   Шчапіліся ў жорсткай сутычцы два Звера: Заходні Звер і Расея.[3] ― Ščapilisja ŭ žórstkaj sutyčcy dva Zvjera: Zaxódni Zvjer i Rasjeja. ― Two brutes: Western brute and Russia clashed in a hard fight.

• зьвер (zʹvjer) – Taraškievica orthography

• жывёла (žyvjóla, “animal”)

• дзі́кі (dzíki, “wild”)

• “звер” in Belarusian–Russian dictionaries and Belarusian dictionaries at slounik.org
• Слоўнік мовы Янкі Купалы. У 8 т., 1999, page 221

• (Ijekavian): звије̑р
• (Ikavian): zvir

From Proto-Slavic *zvěrь, from Proto-Balto-Slavic *źwēˀrís, from Proto-Indo-European *ǵʰwer-.

зве̑р f (Latin spelling zvȇr)

1. beast, wild animal