поучи

Macedonian

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈpɔut͡ʃi]

Verb

поучи • (pouči) pf (imperfective учи or поучува)

  1. (intransitive, delimitative) to study for a while
  2. (transitive) to teach someone a lesson

Conjugation
Conjugation of поучи (perfective, present in -и)
l-participles imperfect aorist non-finite forms
masculine поучел поучил adjectival participle поучен
feminine поучела поучила adverbial participle —
neuter поучело поучило verbal noun —
plural поучеле поучиле perfect participle поучено
present imperfect aorist imperative
1st singular поучам поучев поучив —
2nd singular поучиш поучеше поучи поучи
3rd singular поучи поучеше поучи —
1st plural поучиме поучевме поучивме —
2nd plural поучите поучевте поучивте поучете
3rd plural поучат поучеа поучија —
Compound tenses
perfect сум поучил present of сум (except in the 3rd person) + aorist l-participle
има-perfect имам поучено present of има + perfect participle
pluperfect бев поучил imperfect of сум + aorist l-participle
има-pluperfect имав поучено imperfect of има + perfect participle
има-perfect reported сум имал поучено perfect of има + perfect participle
future ќе поучам ќе + present
има-future ќе имам поучено future of има + perfect participle
future in the past ќе поучев ќе + imperfect
има-future in the past ќе имав поучено future in the past of има + perfect participle
future reported ќе сум поучел ќе + imperfect l-participle
има-future reported ќе сум имал поучено future reported of има + perfect participle
conditional би поучил би + aorist l-participle
има-conditional би имал поучено conditional of има + perfect participle

Russian

Pronunciation
  • IPA(key): [pəʊˈt͡ɕi]

Verb

поучи́ • (poučí)

  1. second-person singular imperative perfective of поучи́ть (poučítʹ)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.