разбојник

See also: разбойник

Macedonian

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈrazbɔjnik]
  • Hyphenation: раз‧бој‧ник

Noun

разбојник • (razbojnik) m (feminine разбојничка or разбојница, related adjective разбојнички)

  1. outlaw, bandit, brigand, robber
  2. (figuratively) scoundrel, rascal, rogue, miscreant

Declension
Declension of разбојник
singular plural
indefinite разбојник разбојници
definite unspecified разбојникот разбојниците
definite proximal разбојников разбојнициве
definite distal разбојникон разбојницине
vocative разбојнику разбојници
count form — разбојника

References
  • “разбојник” in Дигитален речник на македонскиот јазик (Digitalen rečnik na makedonskiot jazik) [Digital dictionary of the Macedonian language] − drmj.eu

Serbo-Croatian

Etymology

From ра̀збити.

Pronunciation
  • IPA(key): /rǎːzboːjniːk/
  • Hyphenation: раз‧бој‧ник

Noun

ра́збо̄јнӣк m (Latin spelling rázbōjnīk)

  1. outlaw, bandit

Declension
Declension of разбојник
singular plural
nominative ра́збо̄јнӣк ра́збо̄јнӣци
genitive разбојника разбојника
dative разбојнику разбојницима
accusative разбојника разбојнике
vocative ра́збо̄јнӣче разбојници
locative разбојнику разбојницима
instrumental разбојником разбојницима

Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.