վանկարկել

Armenian

Etymology

վանկ (vank) +‎ արկանել (arkanel)

Pronunciation

Verb

վանկարկել • (vankarkel)

  1. to syllabize, to syllabify (especially to distinctly utter each syllable)
  2. to chant

Inflection
conjugation (Eastern Armenian)
infinitive վանկարկել (vankarkel) imperfective converb վանկարկում (vankarkum)
passive վանկարկվել (vankarkvel) simultaneous converb վանկարկելիս (vankarkelis)
causative — perfective converb վանկարկել (vankarkel)
aorist stem վանկարկ- (vankark-) future converb I վանկարկելու (vankarkelu)
resultative participle վանկարկած (vankarkac) future converb II վանկարկելիք (vankarkelikʿ)
subject participle վանկարկող (vankarkoł) connegative converb վանկարկի (vankarki)
person singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
indicative ես դու նա մենք դուք նրանք
present վանկարկում եմ (vankarkum em) վանկարկում ես (vankarkum es) վանկարկում է (vankarkum ē) վանկարկում ենք (vankarkum enkʿ) վանկարկում եք (vankarkum ekʿ) վանկարկում են (vankarkum en)
past imperfective վանկարկում էի (vankarkum ēi) վանկարկում էիր (vankarkum ēir) վանկարկում էր (vankarkum ēr) վանկարկում էինք (vankarkum ēinkʿ) վանկարկում էիք (vankarkum ēikʿ) վանկարկում էին (vankarkum ēin)
future վանկարկելու եմ (vankarkelu em) վանկարկելու ես (vankarkelu es) վանկարկելու է (vankarkelu ē) վանկարկելու ենք (vankarkelu enkʿ) վանկարկելու եք (vankarkelu ekʿ) վանկարկելու են (vankarkelu en)
past future վանկարկելու էի (vankarkelu ēi) վանկարկելու էիր (vankarkelu ēir) վանկարկելու էր (vankarkelu ēr) վանկարկելու էինք (vankarkelu ēinkʿ) վանկարկելու էիք (vankarkelu ēikʿ) վանկարկելու էին (vankarkelu ēin)
present perfect վանկարկել եմ (vankarkel em) վանկարկել ես (vankarkel es) վանկարկել է (vankarkel ē) վանկարկել ենք (vankarkel enkʿ) վանկարկել եք (vankarkel ekʿ) վանկարկել են (vankarkel en)
pluperfect վանկարկել էի (vankarkel ēi) վանկարկել էիր (vankarkel ēir) վանկարկել էր (vankarkel ēr) վանկարկել էինք (vankarkel ēinkʿ) վանկարկել էիք (vankarkel ēikʿ) վանկարկել էին (vankarkel ēin)
aorist (past perfective) վանկարկեցի, վանկարկի* (vankarkecʿi, vankarki*) վանկարկեցիր, վանկարկիր* (vankarkecʿir, vankarkir*) վանկարկեց (vankarkecʿ) վանկարկեցինք, վանկարկինք* (vankarkecʿinkʿ, vankarkinkʿ*) վանկարկեցիք, վանկարկիք* (vankarkecʿikʿ, vankarkikʿ*) վանկարկեցին, վանկարկին* (vankarkecʿin, vankarkin*)
subjunctive ես դու նա մենք դուք նրանք
present վանկարկեմ (vankarkem) վանկարկես (vankarkes) վանկարկի (vankarki) վանկարկենք (vankarkenkʿ) վանկարկեք (vankarkekʿ) վանկարկեն (vankarken)
past վանկարկեի (vankarkei) վանկարկեիր (vankarkeir) վանկարկեր (vankarker) վանկարկեինք (vankarkeinkʿ) վանկարկեիք (vankarkeikʿ) վանկարկեին (vankarkein)
conditional ես դու նա մենք դուք նրանք
future կվանկարկեմ (kvankarkem) կվանկարկես (kvankarkes) կվանկարկի (kvankarki) կվանկարկենք (kvankarkenkʿ) կվանկարկեք (kvankarkekʿ) կվանկարկեն (kvankarken)
past կվանկարկեի (kvankarkei) կվանկարկեիր (kvankarkeir) կվանկարկեր (kvankarker) կվանկարկեինք (kvankarkeinkʿ) կվանկարկեիք (kvankarkeikʿ) կվանկարկեին (kvankarkein)
imperative — (դու) — — (դուք) —
— վանկարկի՛ր, վանկարկի՛* (vankarkír, vankarkí*) — — վանկարկե՛ք, վանկարկեցե՛ք** (vankarkékʿ, vankarkecʿékʿ**) —
*colloquial   **dated
negative conjugation (Eastern Armenian)
infinitive չվանկարկել (čʿvankarkel)
resultative participle չվանկարկած (čʿvankarkac)
subject participle չվանկարկող (čʿvankarkoł)
person singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
indicative ես դու նա մենք դուք նրանք
present չեմ վանկարկում (čʿem vankarkum) չես վանկարկում (čʿes vankarkum) չի վանկարկում (čʿi vankarkum) չենք վանկարկում (čʿenkʿ vankarkum) չեք վանկարկում (čʿekʿ vankarkum) չեն վանկարկում (čʿen vankarkum)
past imperfective չէի վանկարկում (čʿēi vankarkum) չէիր վանկարկում (čʿēir vankarkum) չէր վանկարկում (čʿēr vankarkum) չէինք վանկարկում (čʿēinkʿ vankarkum) չէիք վանկարկում (čʿēikʿ vankarkum) չէին վանկարկում (čʿēin vankarkum)
future չեմ վանկարկելու (čʿem vankarkelu) չես վանկարկելու (čʿes vankarkelu) չի վանկարկելու (čʿi vankarkelu) չենք վանկարկելու (čʿenkʿ vankarkelu) չեք վանկարկելու (čʿekʿ vankarkelu) չեն վանկարկելու (čʿen vankarkelu)
past future չէի վանկարկելու (čʿēi vankarkelu) չէիր վանկարկելու (čʿēir vankarkelu) չէր վանկարկելու (čʿēr vankarkelu) չէինք վանկարկելու (čʿēinkʿ vankarkelu) չէիք վանկարկելու (čʿēikʿ vankarkelu) չէին վանկարկելու (čʿēin vankarkelu)
present perfect չեմ վանկարկել (čʿem vankarkel) չես վանկարկել (čʿes vankarkel) չի վանկարկել (čʿi vankarkel) չենք վանկարկել (čʿenkʿ vankarkel) չեք վանկարկել (čʿekʿ vankarkel) չեն վանկարկել (čʿen vankarkel)
pluperfect չէի վանկարկել (čʿēi vankarkel) չէիր վանկարկել (čʿēir vankarkel) չէր վանկարկել (čʿēr vankarkel) չէինք վանկարկել (čʿēinkʿ vankarkel) չէիք վանկարկել (čʿēikʿ vankarkel) չէին վանկարկել (čʿēin vankarkel)
aorist (past perfective) չվանկարկեցի, չվանկարկի* (čʿvankarkecʿi, čʿvankarki*) չվանկարկեցիր, չվանկարկիր* (čʿvankarkecʿir, čʿvankarkir*) չվանկարկեց (čʿvankarkecʿ) չվանկարկեցինք, չվանկարկինք* (čʿvankarkecʿinkʿ, čʿvankarkinkʿ*) չվանկարկեցիք, չվանկարկիք* (čʿvankarkecʿikʿ, čʿvankarkikʿ*) չվանկարկեցին, չվանկարկին* (čʿvankarkecʿin, čʿvankarkin*)
subjunctive ես դու նա մենք դուք նրանք
present չվանկարկեմ (čʿvankarkem) չվանկարկես (čʿvankarkes) չվանկարկի (čʿvankarki) չվանկարկենք (čʿvankarkenkʿ) չվանկարկեք (čʿvankarkekʿ) չվանկարկեն (čʿvankarken)
past չվանկարկեի (čʿvankarkei) չվանկարկեիր (čʿvankarkeir) չվանկարկեր (čʿvankarker) չվանկարկեինք (čʿvankarkeinkʿ) չվանկարկեիք (čʿvankarkeikʿ) չվանկարկեին (čʿvankarkein)
conditional ես դու նա մենք դուք նրանք
future չեմ վանկարկի (čʿem vankarki) չես վանկարկի (čʿes vankarki) չի վանկարկի (čʿi vankarki) չենք վանկարկի (čʿenkʿ vankarki) չեք վանկարկի (čʿekʿ vankarki) չեն վանկարկի (čʿen vankarki)
past չէի վանկարկի (čʿēi vankarki) չէիր վանկարկի (čʿēir vankarki) չէր վանկարկի (čʿēr vankarki) չէինք վանկարկի (čʿēinkʿ vankarki) չէիք վանկարկի (čʿēikʿ vankarki) չէին վանկարկի (čʿēin vankarki)
imperative — (դու) — — (դուք) —
— մի՛ վանկարկիր, մի՛ վանկարկի* (mí vankarkir, mí vankarki*) — — մի՛ վանկարկեք, մի՛ վանկարկեցեք** (mí vankarkekʿ, mí vankarkecʿekʿ**) —
*colloquial   **dated
declension of the nominalized infinitive, u-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular (singulare tantum)
nominative վանկարկել (vankarkel)
dative վանկարկելու (vankarkelu)
ablative վանկարկելուց (vankarkelucʿ)
instrumental վանկարկելով (vankarkelov)
locative վանկարկելում (vankarkelum)
definite forms
nominative վանկարկելը/վանկարկելն (vankarkelə/vankarkeln)
dative վանկարկելուն (vankarkelun)
1st person possessive forms (my)
nominative վանկարկելս (vankarkels)
dative վանկարկելուս (vankarkelus)
ablative վանկարկելուցս (vankarkelucʿs)
instrumental վանկարկելովս (vankarkelovs)
locative վանկարկելումս (vankarkelums)
2nd person possessive forms (your)
nominative վանկարկելդ (vankarkeld)
dative վանկարկելուդ (vankarkelud)
ablative վանկարկելուցդ (vankarkelucʿd)
instrumental վանկարկելովդ (vankarkelovd)
locative վանկարկելումդ (vankarkelumd)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.