ליגן

Yiddish

Etymology 1

From Middle High German ligen, from Old High German liggen, from Proto-West Germanic *liggjan, from Proto-Germanic *ligjaną, from Proto-Indo-European *légʰyeti.

Verb

ליגן • (lign) (past participle געלעגן‎ (gelegn))

  1. to lie (to be in a horizontal position)
  2. to lie, to be located, to be (somewhere)
Conjugation
Conjugation of ליגן
infinitive ליגן
lign
present participle ליגנדיק‎
ligndik
past participle געלעגן‎
gelegn
auxiliary זײַן‎
zayn
present איך ליג‎
ikh lig		 מיר ליגן
mir lign
דו ליגסט‎
du ligst		 איר ליגט‎
ir ligt
ער ליגט‎
er ligt		 זיי ליגן
zey lign
imperative ליג (דו)‎
lig (du)		 ליגט (איר)‎
ligt (ir)
Composed forms
past איך בין געלעגן
ikh bin gelegn		 מיר זענען געלעגן
mir zenen gelegn
דו ביסט געלעגן
du bist gelegn		 איר זענט געלעגן
ir zent gelegn
ער איז געלעגן
er iz gelegn		 זיי זענען געלעגן
zey zenen gelegn
pluperfect איך בין געווען געלעגן
ikh bin geven gelegn		 מיר זענען געווען געלעגן
mir zenen geven gelegn
דו ביסט געווען געלעגן
du bist geven gelegn		 איר זענט געווען געלעגן
ir zent geven gelegn
ער איז געווען געלעגן
er iz geven gelegn		 זיי זענען געווען געלעגן
zey zenen geven gelegn
future איך וועל ליגן
ikh vel lign		 מיר וועלן ליגן
mir veln lign
דו וועסט ליגן
du vest lign		 איר וועט ליגן
ir vet lign
ער וועט ליגן
er vet lign		 זיי וועלן ליגן
zey veln lign
future perfect איך וועל זײַן געלעגן
ikh vel zayn gelegn		 מיר וועלן זײַן געלעגן
mir veln zayn gelegn
דו וועסט זײַן געלעגן
du vest zayn gelegn		 איר וועט זײַן געלעגן
ir vet zayn gelegn
ער וועט זײַן געלעגן
er vet zayn gelegn		 זיי וועלן זײַן געלעגן
zey veln zayn gelegn
See also

Etymology 2

From Middle High German lügene, from Old High German lugina, from Proto-West Germanic *luginu, from the root of *leugan.

Alternative forms

Noun

ליגן • (lign) m, plural ליגנס‎ (ligns)

  1. lie (a falsehood)
    Synonyms: שקר‎ (sheker), כּזבֿ‎ (kozev)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.