انتحر

Arabic

Etymology

From root ن ح ر (n-ḥ-r).

Verb

اِنْتَحَرَ (intaḥara) VIII, non-past يَنْتَحِرُ‎ (yantaḥiru)

  1. (intransitive) to commit suicide, to kill oneself
  2. (obsolete, intransitive, reciprocal) to fight one another [+ عَلَى (object) = over]
  3. (obsolete, transitive) to slaughter, Synonym of نَحَرَ (naḥara)
  4. (obsolete, intransitive) to rain heavily

Conjugation

Derived terms

  • سُرِقَ ٱلسَّارِقُ فَٱنْتَحَرَ (suriqa s-sāriqu fantaḥara, proverb)

South Levantine Arabic

Root
ن ح ر

Etymology

From Arabic اِنْتَحَرَ (intaḥara).

Pronunciation

  • IPA(key): /in.ta.ħar/, [ɪnˈta.ħar]
  • (file)

Verb

انتحر (intaḥar) (form VIII, present بنتحر (bintḥer))

  1. to commit suicide

Conjugation

    Conjugation of انتحر (intaḥar)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m انتحرت (intaḥart) انتحرت (intaḥart) انتحر (intaḥar) انتحرنا (intaḥarna) انتحرتو (intaḥartu) انتحرو (intaḥaru)
f انتحرتي (intaḥarti) انتحرت (intaḥrat)
present m بنتحر (bantḥer) بتنتحر (btintḥer) بنتحر (bintḥer) مننتحر (mnintḥer) بتنتحرو (btintiḥru) بنتحرو (bintiḥru)
f بتنتحري (btintiḥri) بتنتحر (btintḥer)
subjunctive m انتحر (antḥer) تنتحر (tintḥer) ينتحر (yintḥer) ننتحر (nintḥer) تنتحرو (tintiḥru) ينتحرو (yintiḥru)
f تنتحري (tintiḥri) تنتحر (tintḥer)
imperative m انتحر (intḥir) انتحرو (intiḥru)
f انتحري (intiḥri)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.