انحرق

South Levantine Arabic

Root
ح ر ق

Etymology

From Arabic اِنْحَرَقَ (inḥaraqa).

Pronunciation

  • IPA(key): (Urban) /in.ħa.raʔ/, [ɪnˈħɑ.rɑʔ]
  • IPA(key): (Bedouin) /in.ħa.raɡ/, [ɪnˈħɑ.rɑɡ]
  • (file)

Verb

انحرق (inḥaraʔ) (form VII, present بنحرق (binḥareʔ))

  1. (intransitive) to burn
  2. passive of حرق (ḥaraʔ): to get burnt

Conjugation

    Conjugation of انحرق (inḥaraʔ)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m انحرقت (inḥaraʔt) انحرقت (inḥaraʔt) انحرق (inḥaraʔ) انحرقنا (inḥaraʔna) انحرقتو (inḥaraʔtu) انحرقو (inḥaraʔu)
f انحرقتي (inḥaraʔti) انحرقت (inḥaraʔat)
present m بنحرق (banḥareʔ) بتنحرق (btinḥareʔ) بنحرق (binḥareʔ) مننحرق (mninḥareʔ) بتنحرقو (btinḥarʔu) بنحرقو (binḥarʔu)
f بتنحرقي (btinḥarʔi) بتنحرق (btinḥareʔ)
subjunctive m انحرق (anḥareʔ) تنحرق (tinḥareʔ) ينحرق (yinḥareʔ) ننحرق (ninḥareʔ) تنحرقو (tinḥarʔu) ينحرقو (yinḥarʔu)
f تنحرقي (tinḥarʔi) تنحرق (tinḥareʔ)
imperative m انحرق (inḥareʔ) انحرقو (inḥarʔu)
f انحرقي (inḥarʔi)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.