تسامح

Arabic

Etymology 1

From the root س م ح‎ (s-m-ḥ).

Pronunciation

IPA^(key): /ta.saː.ma.ħa/

Verb

تَسَامَحَ • (tasāmaḥa) VI, non-past يَتَسَامَحُ‎‎ (yatasāmaḥu)

to be tolerant, to be indulgent
to be forbearing
to not be overparticular
to show goodwill

Conjugation

Conjugation of

تَسَامَحَ

(form-VI sound)

active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
verbal noun الْمَصْدَر					تَسَامُح tasāmuḥ
active participle اِسْم الْفَاعِل					مُتَسَامِح‎ mutasāmiḥ
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	تَسَامَحْتُ‎ tasāmaḥtu	تَسَامَحْتَ‎ tasāmaḥta	تَسَامَحَ tasāmaḥa	تَسَامَحْتُمَا‎ tasāmaḥtumā	تَسَامَحَا‎ tasāmaḥā	تَسَامَحْنَا‎ tasāmaḥnā	تَسَامَحْتُمْ‎ tasāmaḥtum	تَسَامَحُوا‎ tasāmaḥū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	تَسَامَحْتُ‎ tasāmaḥtu	تَسَامَحْتِ‎ tasāmaḥti	تَسَامَحَتْ‎ tasāmaḥat	تَسَامَحْتُمَا‎ tasāmaḥtumā	تَسَامَحَتَا‎ tasāmaḥatā	تَسَامَحْنَا‎ tasāmaḥnā	تَسَامَحْتُنَّ‎ tasāmaḥtunna	تَسَامَحْنَ‎ tasāmaḥna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَتَسَامَحُ‎ ʔatasāmaḥu	تَتَسَامَحُ‎ tatasāmaḥu	يَتَسَامَحُ‎ yatasāmaḥu	تَتَسَامَحَانِ‎ tatasāmaḥāni	يَتَسَامَحَانِ‎ yatasāmaḥāni	نَتَسَامَحُ‎ natasāmaḥu	تَتَسَامَحُونَ‎ tatasāmaḥūna	يَتَسَامَحُونَ‎ yatasāmaḥūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	f	أَتَسَامَحُ‎ ʔatasāmaḥu	تَتَسَامَحِينَ‎ tatasāmaḥīna	تَتَسَامَحُ‎ tatasāmaḥu	تَتَسَامَحَانِ‎ tatasāmaḥāni	تَتَسَامَحَانِ‎ tatasāmaḥāni	نَتَسَامَحُ‎ natasāmaḥu	تَتَسَامَحْنَ‎ tatasāmaḥna	يَتَسَامَحْنَ‎ yatasāmaḥna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَتَسَامَحَ‎ ʔatasāmaḥa	تَتَسَامَحَ‎ tatasāmaḥa	يَتَسَامَحَ‎ yatasāmaḥa	تَتَسَامَحَا‎ tatasāmaḥā	يَتَسَامَحَا‎ yatasāmaḥā	نَتَسَامَحَ‎ natasāmaḥa	تَتَسَامَحُوا‎ tatasāmaḥū	يَتَسَامَحُوا‎ yatasāmaḥū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أَتَسَامَحَ‎ ʔatasāmaḥa	تَتَسَامَحِي‎ tatasāmaḥī	تَتَسَامَحَ‎ tatasāmaḥa	تَتَسَامَحَا‎ tatasāmaḥā	تَتَسَامَحَا‎ tatasāmaḥā	نَتَسَامَحَ‎ natasāmaḥa	تَتَسَامَحْنَ‎ tatasāmaḥna	يَتَسَامَحْنَ‎ yatasāmaḥna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَتَسَامَحْ‎ ʔatasāmaḥ	تَتَسَامَحْ‎ tatasāmaḥ	يَتَسَامَحْ‎ yatasāmaḥ	تَتَسَامَحَا‎ tatasāmaḥā	يَتَسَامَحَا‎ yatasāmaḥā	نَتَسَامَحْ‎ natasāmaḥ	تَتَسَامَحُوا‎ tatasāmaḥū	يَتَسَامَحُوا‎ yatasāmaḥū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أَتَسَامَحْ‎ ʔatasāmaḥ	تَتَسَامَحِي‎ tatasāmaḥī	تَتَسَامَحْ‎ tatasāmaḥ	تَتَسَامَحَا‎ tatasāmaḥā	تَتَسَامَحَا‎ tatasāmaḥā	نَتَسَامَحْ‎ natasāmaḥ	تَتَسَامَحْنَ‎ tatasāmaḥna	يَتَسَامَحْنَ‎ yatasāmaḥna
imperative الْأَمْر	m		تَسَامَحْ tasāmaḥ		تَسَامَحَا‎ tasāmaḥā			تَسَامَحُوا‎ tasāmaḥū
imperative الْأَمْر	f		تَسَامَحِي‎ tasāmaḥī		تَسَامَحَا‎ tasāmaḥā			تَسَامَحْنَ‎ tasāmaḥna

Pronunciation

IPA^(key): /ta.saː.muħ/

Noun

تَسَامُح • (tasāmuḥ)

verbal noun of تَسَامَحَ (tasāmaḥa) (form III)

Declension

Declension of noun تَسَامُح (tasāmuḥ)

Singular	basic singular triptote
Singular	Indefinite	Definite	Construct
Informal	تَسَامُح tasāmuḥ	التَّسَامُح‎ at-tasāmuḥ	تَسَامُح tasāmuḥ
Nominative	تَسَامُحٌ tasāmuḥun	التَّسَامُحُ‎ at-tasāmuḥu	تَسَامُحُ tasāmuḥu
Accusative	تَسَامُحًا‎ tasāmuḥan	التَّسَامُحَ‎ at-tasāmuḥa	تَسَامُحَ tasāmuḥa
Genitive	تَسَامُحٍ tasāmuḥin	التَّسَامُحِ‎ at-tasāmuḥi	تَسَامُحِ tasāmuḥi

References

Freytag, Georg (1833), “تسامح”, in Lexicon arabico-latinum praesertim ex Djeuharii Firuzabadiique et aliorum Arabum operibus adhibitis Golii quoque et aliorum libris confectum (in Latin), volume 2, Halle: C. A. Schwetschke, page 350
Lane, Edward William (1863), “تسامح”, in Arabic-English Lexicon, London: Williams & Norgate, page 1422-1423
Wehr, Hans (1979), “تسامح”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN, page 499

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.