पुरोहित

Hindi

Etymology

Borrowed from Sanskrit पुरोहित (purohita, “placed in front”).

Pronunciation

(Delhi Hindi) IPA^(key): /pʊ.ɾoː.ɦɪt̪/

Noun

पुरोहित • (purohit) m

priest

Declension

Declension of पुरोहित (masc cons-stem)

	singular	plural
direct	पुरोहित purohit	पुरोहित purohit
oblique	पुरोहित purohit	पुरोहितों purohitõ
vocative	पुरोहित purohit	पुरोहितो purohito

Derived terms

राजपुरोहित (rājpurohit)

Sanskrit

Alternative forms

Alternative scripts

ᬧᬸᬭᭀᬳᬶᬢ (Balinese script)
পুৰোহিত (Assamese script)
পুরোহিত (Bengali script)
𑰢𑰲𑰨𑰺𑰮𑰰𑰝 (Bhaiksuki script)
𑀧𑀼𑀭𑁄𑀳𑀺𑀢 (Brahmi script)
𑌪𑍁𑌰𑍋𑌹𑌿𑌤 (Grantha script)
પુરોહિત (Gujarati script)
ਪੁਰੋਹਿਤ (Gurmukhi script)
ꦥꦸꦫꦺꦴꦲꦶꦠ (Javanese script)
បុរោហិត (Khmer script)
ಪುರೋಹಿತ (Kannada script)
ປຸໂຣຫິຕ (Lao script)
പുരോഹിത (Malayalam script)
𑘢𑘳𑘨𑘻𑘮𑘱𑘝 (Modi script)
ᢒᠤᠷᠣᠸᠠᠾᢈᢐᠠ᠋ (Mongolian script)
ᢒᡠᡵᠣᡥᡳᢠᠠ (Manchu script)
ပုရောဟိတ (Burmese script)
𑧂𑧔𑧈𑧜𑧎𑧒𑦽 (Nandinagari script)
𑐥𑐸𑐬𑑀𑐴𑐶𑐟 (Newa script)
ପୁରୋହିତ (Oriya script)
ꢦꢸꢬꣂꢲꢶꢡ (Saurashtra script)
𑆥𑆶𑆫𑆾𑆲𑆴𑆠 (Sharada script)
𑖢𑖲𑖨𑖺𑖮𑖰𑖝 (Siddham script)
පුරෝහිත (Sinhalese script)
పురోహిత (Telugu script)
ปุโรหิต (Thai script)
པུ་རོ་ཧི་ཏ (Tibetan script)
𑒣𑒳𑒩𑒼𑒯𑒱𑒞 (Tirhuta script)

Etymology

पुरस् (purás, “before”) +‎ हित (hitá, “sent”), from past passive participle of हिनोति (hinóti) (root हि (hi)), from Proto-Indo-European *ǵʰey- (as Proto-Germanic *gaidō, whence English goad etc.).

Adjective

पुरोहित • (puróhita)

placed in front, appointed, commissioned

Declension

Masculine a-stem declension of पुरोहित
Nom. sg.	पुरोहितः (purohitaḥ)
Gen. sg.	पुरोहितस्य (purohitasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	पुरोहितः (purohitaḥ)	पुरोहितौ (purohitau)	पुरोहिताः (purohitāḥ)
Vocative	पुरोहित (purohita)	पुरोहितौ (purohitau)	पुरोहिताः (purohitāḥ)
Accusative	पुरोहितम् (purohitam)	पुरोहितौ (purohitau)	पुरोहितान् (purohitān)
Instrumental	पुरोहितेन (purohitena)	पुरोहिताभ्याम् (purohitābhyām)	पुरोहितैः (purohitaiḥ)
Dative	पुरोहिताय (purohitāya)	पुरोहिताभ्याम् (purohitābhyām)	पुरोहितेभ्यः (purohitebhyaḥ)
Ablative	पुरोहितात् (purohitāt)	पुरोहिताभ्याम् (purohitābhyām)	पुरोहितेभ्यः (purohitebhyaḥ)
Genitive	पुरोहितस्य (purohitasya)	पुरोहितयोः (purohitayoḥ)	पुरोहितानाम् (purohitānām)
Locative	पुरोहिते (purohite)	पुरोहितयोः (purohitayoḥ)	पुरोहितेषु (purohiteṣu)

Feminine ā-stem declension of पुरोहित
Nom. sg.	पुरोहिता (purohitā)
Gen. sg.	पुरोहितायाः (purohitāyāḥ)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	पुरोहिता (purohitā)	पुरोहिते (purohite)	पुरोहिताः (purohitāḥ)
Vocative	पुरोहिते (purohite)	पुरोहिते (purohite)	पुरोहिताः (purohitāḥ)
Accusative	पुरोहिताम् (purohitām)	पुरोहिते (purohite)	पुरोहिताः (purohitāḥ)
Instrumental	पुरोहितया (purohitayā)	पुरोहिताभ्याम् (purohitābhyām)	पुरोहिताभिः (purohitābhiḥ)
Dative	पुरोहितायै (purohitāyai)	पुरोहिताभ्याम् (purohitābhyām)	पुरोहिताभ्यः (purohitābhyaḥ)
Ablative	पुरोहितायाः (purohitāyāḥ)	पुरोहिताभ्याम् (purohitābhyām)	पुरोहिताभ्यः (purohitābhyaḥ)
Genitive	पुरोहितायाः (purohitāyāḥ)	पुरोहितयोः (purohitayoḥ)	पुरोहितानाम् (purohitānām)
Locative	पुरोहितायाम् (purohitāyām)	पुरोहितयोः (purohitayoḥ)	पुरोहितासु (purohitāsu)

Neuter a-stem declension of पुरोहित
Nom. sg.	पुरोहितम् (purohitam)
Gen. sg.	पुरोहितस्य (purohitasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	पुरोहितम् (purohitam)	पुरोहिते (purohite)	पुरोहितानि (purohitāni)
Vocative	पुरोहित (purohita)	पुरोहिते (purohite)	पुरोहितानि (purohitāni)
Accusative	पुरोहितम् (purohitam)	पुरोहिते (purohite)	पुरोहितानि (purohitāni)
Instrumental	पुरोहितेन (purohitena)	पुरोहिताभ्याम् (purohitābhyām)	पुरोहितैः (purohitaiḥ)
Dative	पुरोहिताय (purohitāya)	पुरोहिताभ्याम् (purohitābhyām)	पुरोहितेभ्यः (purohitebhyaḥ)
Ablative	पुरोहितात् (purohitāt)	पुरोहिताभ्याम् (purohitābhyām)	पुरोहितेभ्यः (purohitebhyaḥ)
Genitive	पुरोहितस्य (purohitasya)	पुरोहितयोः (purohitayoḥ)	पुरोहितानाम् (purohitānām)
Locative	पुरोहिते (purohite)	पुरोहितयोः (purohitayoḥ)	पुरोहितेषु (purohiteṣu)

Noun

पुरोहित • (puróhita) m

one commissioned or charged, agent
priest of domestic rites (RV. etc.)
- c. 1700 BCE – 1200 BCE, Ṛgveda 1.1.1
  
  agním īḷe puróhitaṃ
  yajñásya devám r̥tvíjam
  hótāraṃ ratnadhā́tamam
  Agni do I invoke—the one placed to the fore, god and priest of the sacrifice, the Hotar, most richly conferring treasure.

Declension

Masculine a-stem declension of पुरोहित (puróhita)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	पुरोहितः puróhitaḥ	पुरोहितौ puróhitau	पुरोहिताः / पुरोहितासः¹ puróhitāḥ / puróhitāsaḥ¹
Vocative	पुरोहित púrohita	पुरोहितौ púrohitau	पुरोहिताः / पुरोहितासः¹ púrohitāḥ / púrohitāsaḥ¹
Accusative	पुरोहितम् puróhitam	पुरोहितौ puróhitau	पुरोहितान् puróhitān
Instrumental	पुरोहितेन puróhitena	पुरोहिताभ्याम् puróhitābhyām	पुरोहितैः / पुरोहितेभिः¹ puróhitaiḥ / puróhitebhiḥ¹
Dative	पुरोहिताय puróhitāya	पुरोहिताभ्याम् puróhitābhyām	पुरोहितेभ्यः puróhitebhyaḥ
Ablative	पुरोहितात् puróhitāt	पुरोहिताभ्याम् puróhitābhyām	पुरोहितेभ्यः puróhitebhyaḥ
Genitive	पुरोहितस्य puróhitasya	पुरोहितयोः puróhitayoḥ	पुरोहितानाम् puróhitānām
Locative	पुरोहिते puróhite	पुरोहितयोः puróhitayoḥ	पुरोहितेषु puróhiteṣu
Notes	¹Vedic

Descendants

Telugu: పురోహితుడు (purōhituḍu)

References

Monier Williams (1899), “पुरोहित”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 0635.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.