ἀποστερήσας

Ancient Greek

Etymology

From ἀποστερέω (aposteréō, “despoil, bereave”) +‎ -ας (-as, “a suffix forming aorist active participles”)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛ̌ː.saːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.tɛˈre.sas/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.teˈri.sas/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.teˈri.sas/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.teˈri.sas/

Mark the vowel length of the ambiguous vowel ἀ by adding a macron after it if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Participle

ἀποστερήσας • (aposterḗsas) m (feminine ἀποστερήσᾱσᾰ, neuter ἀποστερῆσᾰν); first/second declension

aorist active participle of ἀποστερέω (aposteréō)

Declension

First and third declension of ἀποστερήσᾱς; ἀποστερήσᾱσᾰ; ἀποστερῆσᾰν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀποστερήσᾱς aposterḗsās	ἀποστερήσᾱσᾰ aposterḗsāsa	ἀποστερῆσᾰν aposterêsan	ἀποστερήσᾰντε aposterḗsante	ἀποστερησᾱ́σᾱ aposterēsā́sā	ἀποστερήσᾰντε aposterḗsante	ἀποστερήσᾰντες aposterḗsantes	ἀποστερήσᾱσαι aposterḗsāsai	ἀποστερήσᾰντᾰ aposterḗsanta
Genitive	ἀποστερήσᾰντος aposterḗsantos	ἀποστερησᾱ́σης aposterēsā́sēs	ἀποστερήσᾰντος aposterḗsantos	ἀποστερησᾰ́ντοιν aposterēsántoin	ἀποστερησᾱ́σαιν aposterēsā́sain	ἀποστερησᾰ́ντοιν aposterēsántoin	ἀποστερησᾰ́ντων aposterēsántōn	ἀποστερησᾱσῶν aposterēsāsôn	ἀποστερησᾰ́ντων aposterēsántōn
Dative	ἀποστερήσᾰντῐ aposterḗsanti	ἀποστερησᾱ́σῃ aposterēsā́sēi	ἀποστερήσᾰντῐ aposterḗsanti	ἀποστερησᾰ́ντοιν aposterēsántoin	ἀποστερησᾱ́σαιν aposterēsā́sain	ἀποστερησᾰ́ντοιν aposterēsántoin	ἀποστερήσᾱσῐ / ἀποστερήσᾱσῐν aposterḗsāsi(n)	ἀποστερησᾱ́σαις aposterēsā́sais	ἀποστερήσᾱσῐ / ἀποστερήσᾱσῐν aposterḗsāsi(n)
Accusative	ἀποστερήσᾰντᾰ aposterḗsanta	ἀποστερήσᾱσᾰν aposterḗsāsan	ἀποστερῆσᾰν aposterêsan	ἀποστερήσᾰντε aposterḗsante	ἀποστερησᾱ́σᾱ aposterēsā́sā	ἀποστερήσᾰντε aposterḗsante	ἀποστερήσᾰντᾰς aposterḗsantas	ἀποστερησᾱ́σᾱς aposterēsā́sās	ἀποστερήσᾰντᾰ aposterḗsanta
Vocative	ἀποστερήσᾱς aposterḗsās	ἀποστερήσᾱσᾰ aposterḗsāsa	ἀποστερῆσᾰν aposterêsan	ἀποστερήσᾰντε aposterḗsante	ἀποστερησᾱ́σᾱ aposterēsā́sā	ἀποστερήσᾰντε aposterḗsante	ἀποστερήσᾰντες aposterḗsantes	ἀποστερήσᾱσαι aposterḗsāsai	ἀποστερήσᾰντᾰ aposterḗsanta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀποστερησᾰ́ντως aposterēsántōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.