ἀποστερηθείς

Ancient Greek

Etymology

From ἀποστερέω (aposteréō, “despoil, bereave”) +‎ -θείς (-theís, “a suffix forming aorist passive participles”)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.tʰěːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.tɛ.reˈtʰis/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθis/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθis/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθis/

Mark the vowel length of the ambiguous vowel ἀ by adding a macron after it if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Participle

ἀποστερηθείς • (aposterētheís) m (feminine ἀποστερηθεῖσᾰ, neuter ἀποστερηθέν); first/third declension

passive aorist participle of καταλύω (katalúō)
1. what has been despoiled

Declension

First and third declension of ἀποστερηθείς; ἀποστερηθεῖσᾰ; ἀποστερηθέν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀποστερηθείς aposterētheís	ἀποστερηθεῖσᾰ aposterētheîsa	ἀποστερηθέν aposterēthén	ἀποστερηθέντε aposterēthénte	ἀποστερηθείσᾱ aposterētheísā	ἀποστερηθέντε aposterēthénte	ἀποστερηθέντες aposterēthéntes	ἀποστερηθεῖσαι aposterētheîsai	ἀποστερηθέντᾰ aposterēthénta
Genitive	ἀποστερηθέντος aposterēthéntos	ἀποστερηθείσης aposterētheísēs	ἀποστερηθέντος aposterēthéntos	ἀποστερηθέντοιν aposterēthéntoin	ἀποστερηθείσαιν aposterētheísain	ἀποστερηθέντοιν aposterēthéntoin	ἀποστερηθέντων aposterēthéntōn	ἀποστερηθεισῶν aposterētheisôn	ἀποστερηθέντων aposterēthéntōn
Dative	ἀποστερηθέντῐ aposterēthénti	ἀποστερηθείσῃ aposterētheísēi	ἀποστερηθέντῐ aposterēthénti	ἀποστερηθέντοιν aposterēthéntoin	ἀποστερηθείσαιν aposterētheísain	ἀποστερηθέντοιν aposterēthéntoin	ἀποστερηθεῖσῐ / ἀποστερηθεῖσῐν aposterētheîsi(n)	ἀποστερηθείσαις aposterētheísais	ἀποστερηθεῖσῐ / ἀποστερηθεῖσῐν aposterētheîsi(n)
Accusative	ἀποστερηθέντᾰ aposterēthénta	ἀποστερηθεῖσᾰν aposterētheîsan	ἀποστερηθέν aposterēthén	ἀποστερηθέντε aposterēthénte	ἀποστερηθείσᾱ aposterētheísā	ἀποστερηθέντε aposterēthénte	ἀποστερηθέντᾰς aposterēthéntas	ἀποστερηθείσᾱς aposterētheísās	ἀποστερηθέντᾰ aposterēthénta
Vocative	ἀποστερηθείς aposterētheís	ἀποστερηθεῖσᾰ aposterētheîsa	ἀποστερηθέν aposterēthén	ἀποστερηθέντε aposterēthénte	ἀποστερηθείσᾱ aposterētheísā	ἀποστερηθέντε aposterēthénte	ἀποστερηθέντες aposterēthéntes	ἀποστερηθεῖσαι aposterētheîsai	ἀποστερηθέντᾰ aposterēthénta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀποστερηθέντως aposterēthéntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.