ἐλασσόω

Ancient Greek

Alternative forms
  • ἐλᾰττόω (elattóō) – Attic

Etymology

From ἐλάσσων (elássōn, “smaller, less”) +‎ -όω (-óō).

Pronunciation
 

Verb

ἐλᾰσσόω • (elassóō)

  1. to make less or smaller, to diminish, reduce in amount
  2. (in early writers) to lower, degrade
  3. to cut down, shorten
  4. (passive) to be lessened, depreciated, to suffer loss
  5. (passive) to have the worst of it, to be inferior
  6. (passive) to be at disadvantage with a person

Conjugation
   Present: ἐλᾰσσῶ, ἐλᾰσσοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐλᾰσσῶ ἐλᾰσσοῖς ἐλᾰσσοῖ ἐλᾰσσοῦτον ἐλᾰσσοῦτον ἐλᾰσσοῦμεν ἐλᾰσσοῦτε ἐλᾰσσοῦσῐ(ν)
subjunctive ἐλᾰσσῶ ἐλᾰσσοῖς ἐλᾰσσοῖ ἐλᾰσσῶτον ἐλᾰσσῶτον ἐλᾰσσῶμεν ἐλᾰσσῶτε ἐλᾰσσῶσῐ(ν)
optative ἐλᾰσσοίην,
ἐλᾰσσοῖμῐ		 ἐλᾰσσοίης,
ἐλᾰσσοῖς		 ἐλᾰσσοίη,
ἐλᾰσσοῖ		 ἐλᾰσσοῖτον,
ἐλᾰσσοίητον		 ἐλᾰσσοίτην,
ἐλᾰσσοιήτην		 ἐλᾰσσοῖμεν,
ἐλᾰσσοίημεν		 ἐλᾰσσοῖτε,
ἐλᾰσσοίητε		 ἐλᾰσσοῖεν,
ἐλᾰσσοίησᾰν
imperative   ἐλᾰ́σσου ἐλᾰσσούτω ἐλᾰσσοῦτον ἐλᾰσσούτων   ἐλᾰσσοῦτε ἐλᾰσσούντων
middle/
passive		 indicative ἐλᾰσσοῦμαι ἐλᾰσσοῖ ἐλᾰσσοῦται ἐλᾰσσοῦσθον ἐλᾰσσοῦσθον ἐλᾰσσούμεθᾰ ἐλᾰσσοῦσθε ἐλᾰσσοῦνται
subjunctive ἐλᾰσσῶμαι ἐλᾰσσοῖ ἐλᾰσσῶται ἐλᾰσσῶσθον ἐλᾰσσῶσθον ἐλᾰσσώμεθᾰ ἐλᾰσσῶσθε ἐλᾰσσῶνται
optative ἐλᾰσσοίμην ἐλᾰσσοῖο ἐλᾰσσοῖτο ἐλᾰσσοῖσθον ἐλᾰσσοίσθην ἐλᾰσσοίμεθᾰ ἐλᾰσσοῖσθε ἐλᾰσσοῖντο
imperative   ἐλᾰσσοῦ ἐλᾰσσούσθω ἐλᾰσσοῦσθον ἐλᾰσσούσθων   ἐλᾰσσοῦσθε ἐλᾰσσούσθων
active middle/passive
infinitive ἐλᾰσσοῦν ἐλᾰσσοῦσθαι
participle m ἐλᾰσσῶν ἐλᾰσσούμενος
f ἐλᾰσσοῦσᾰ ἐλᾰσσουμένη
n ἐλᾰσσοῦν ἐλᾰσσούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἠλᾰ́σσωσᾰ, ἠλᾰσσωσᾰ́μην, ἠλᾰσσώθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠλᾰ́σσωσᾰ ἠλᾰ́σσωσᾰς ἠλᾰ́σσωσε(ν) ἠλᾰσσώσᾰτον ἠλᾰσσωσᾰ́την ἠλᾰσσώσᾰμεν ἠλᾰσσώσᾰτε ἠλᾰ́σσωσᾰν
subjunctive ἐλᾰσσώσω ἐλᾰσσώσῃς ἐλᾰσσώσῃ ἐλᾰσσώσητον ἐλᾰσσώσητον ἐλᾰσσώσωμεν ἐλᾰσσώσητε ἐλᾰσσώσωσῐ(ν)
optative ἐλᾰσσώσαιμῐ ἐλᾰσσώσειᾰς,
ἐλᾰσσώσαις		 ἐλᾰσσώσειε(ν),
ἐλᾰσσώσαι		 ἐλᾰσσώσαιτον ἐλᾰσσωσαίτην ἐλᾰσσώσαιμεν ἐλᾰσσώσαιτε ἐλᾰσσώσειᾰν,
ἐλᾰσσώσαιεν
imperative   ἐλᾰ́σσωσον ἐλᾰσσωσᾰ́τω ἐλᾰσσώσᾰτον ἐλᾰσσωσᾰ́των   ἐλᾰσσώσᾰτε ἐλᾰσσωσᾰ́ντων
middle indicative ἠλᾰσσωσᾰ́μην ἠλᾰσσώσω ἠλᾰσσώσᾰτο ἠλᾰσσώσᾰσθον ἠλᾰσσωσᾰ́σθην ἠλᾰσσωσᾰ́μεθᾰ ἠλᾰσσώσᾰσθε ἠλᾰσσώσᾰντο
subjunctive ἐλᾰσσώσωμαι ἐλᾰσσώσῃ ἐλᾰσσώσηται ἐλᾰσσώσησθον ἐλᾰσσώσησθον ἐλᾰσσωσώμεθᾰ ἐλᾰσσώσησθε ἐλᾰσσώσωνται
optative ἐλᾰσσωσαίμην ἐλᾰσσώσαιο ἐλᾰσσώσαιτο ἐλᾰσσώσαισθον ἐλᾰσσωσαίσθην ἐλᾰσσωσαίμεθᾰ ἐλᾰσσώσαισθε ἐλᾰσσώσαιντο
imperative   ἐλᾰ́σσωσαι ἐλᾰσσωσᾰ́σθω ἐλᾰσσώσᾰσθον ἐλᾰσσωσᾰ́σθων   ἐλᾰσσώσᾰσθε ἐλᾰσσωσᾰ́σθων
passive indicative ἠλᾰσσώθην ἠλᾰσσώθης ἠλᾰσσώθη ἠλᾰσσώθητον ἠλᾰσσωθήτην ἠλᾰσσώθημεν ἠλᾰσσώθητε ἠλᾰσσώθησᾰν
subjunctive ἐλᾰσσωθῶ ἐλᾰσσωθῇς ἐλᾰσσωθῇ ἐλᾰσσωθῆτον ἐλᾰσσωθῆτον ἐλᾰσσωθῶμεν ἐλᾰσσωθῆτε ἐλᾰσσωθῶσῐ(ν)
optative ἐλᾰσσωθείην ἐλᾰσσωθείης ἐλᾰσσωθείη ἐλᾰσσωθεῖτον,
ἐλᾰσσωθείητον		 ἐλᾰσσωθείτην,
ἐλᾰσσωθειήτην		 ἐλᾰσσωθεῖμεν,
ἐλᾰσσωθείημεν		 ἐλᾰσσωθεῖτε,
ἐλᾰσσωθείητε		 ἐλᾰσσωθεῖεν,
ἐλᾰσσωθείησᾰν
imperative   ἐλᾰσσώθητῐ ἐλᾰσσωθήτω ἐλᾰσσώθητον ἐλᾰσσωθήτων   ἐλᾰσσώθητε ἐλᾰσσωθέντων
active middle passive
infinitive ἐλᾰσσῶσαι ἐλᾰσσώσᾰσθαι ἐλᾰσσωθῆναι
participle m ἐλᾰσσώσᾱς ἐλᾰσσωσᾰ́μενος ἐλᾰσσωθείς
f ἐλᾰσσώσᾱσᾰ ἐλᾰσσωσᾰμένη ἐλᾰσσωθεῖσᾰ
n ἐλᾰσσῶσᾰν ἐλᾰσσωσᾰ́μενον ἐλᾰσσωθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἠλᾰ́σσωμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative ἠλᾰ́σσωμαι ἠλᾰ́σσωσαι ἠλᾰ́σσωται ἠλᾰ́σσωσθον ἠλᾰ́σσωσθον ἠλᾰσσώμεθᾰ ἠλᾰ́σσωσθε ἠλᾰ́σσωνται
subjunctive ἠλᾰσσωμένος ὦ ἠλᾰσσωμένος ᾖς ἠλᾰσσωμένος ᾖ ἠλᾰσσωμένω ἦτον ἠλᾰσσωμένω ἦτον ἠλᾰσσωμένοι ὦμεν ἠλᾰσσωμένοι ἦτε ἠλᾰσσωμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἠλᾰσσωμένος εἴην ἠλᾰσσωμένος εἴης ἠλᾰσσωμένος εἴη ἠλᾰσσωμένω εἴητον/εἶτον ἠλᾰσσωμένω εἰήτην/εἴτην ἠλᾰσσωμένοι εἴημεν/εἶμεν ἠλᾰσσωμένοι εἴητε/εἶτε ἠλᾰσσωμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἠλᾰ́σσωσο ἠλᾰσσώσθω ἠλᾰ́σσωσθον ἠλᾰσσώσθων   ἠλᾰ́σσωσθε ἠλᾰσσώσθων
middle/passive
infinitive ἠλᾰσσῶσθαι
participle m ἠλᾰσσωμένος
f ἠλᾰσσωμένη
n ἠλᾰσσωμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms
  • ἐλᾰ́σσωμᾰ (elássōma)

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.