ἐντυγχάνω

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /en.tyŋ.kʰá.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɛn.tyŋˈkʰa.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /en.tyŋˈxa.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /en.tyŋˈxa.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /en.diŋˈxa.no/

Verb

ἐντυγχάνω • (entunkhánō)

to meet

Inflection

Present: ἐντυγχᾰ́νω, ἐντυγχᾰ́νομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐντυγχᾰ́νω	ἐντυγχᾰ́νεις	ἐντυγχᾰ́νει	ἐντυγχᾰ́νετον	ἐντυγχᾰ́νετον	ἐντυγχᾰ́νομεν	ἐντυγχᾰ́νετε	ἐντυγχᾰ́νουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐντυγχᾰ́νω	ἐντυγχᾰ́νῃς	ἐντυγχᾰ́νῃ	ἐντυγχᾰ́νητον	ἐντυγχᾰ́νητον	ἐντυγχᾰ́νωμεν	ἐντυγχᾰ́νητε	ἐντυγχᾰ́νωσῐ(ν)
	optative	ἐντυγχᾰ́νοιμῐ	ἐντυγχᾰ́νοις	ἐντυγχᾰ́νοι	ἐντυγχᾰ́νοιτον	ἐντυγχᾰνοίτην	ἐντυγχᾰ́νοιμεν	ἐντυγχᾰ́νοιτε	ἐντυγχᾰ́νοιεν
	imperative		ἐντύγχᾰνε	ἐντυγχᾰνέτω	ἐντυγχᾰ́νετον	ἐντυγχᾰνέτων		ἐντυγχᾰ́νετε	ἐντυγχᾰνόντων
middle/ passive	indicative	ἐντυγχᾰ́νομαι	ἐντυγχᾰ́νῃ, ἐντυγχᾰ́νει	ἐντυγχᾰ́νεται	ἐντυγχᾰ́νεσθον	ἐντυγχᾰ́νεσθον	ἐντυγχᾰνόμεθᾰ	ἐντυγχᾰ́νεσθε	ἐντυγχᾰ́νονται
	subjunctive	ἐντυγχᾰ́νωμαι	ἐντυγχᾰ́νῃ	ἐντυγχᾰ́νηται	ἐντυγχᾰ́νησθον	ἐντυγχᾰ́νησθον	ἐντυγχᾰνώμεθᾰ	ἐντυγχᾰ́νησθε	ἐντυγχᾰ́νωνται
	optative	ἐντυγχᾰνοίμην	ἐντυγχᾰ́νοιο	ἐντυγχᾰ́νοιτο	ἐντυγχᾰ́νοισθον	ἐντυγχᾰνοίσθην	ἐντυγχᾰνοίμεθᾰ	ἐντυγχᾰ́νοισθε	ἐντυγχᾰ́νοιντο
	imperative		ἐντυγχᾰ́νου	ἐντυγχᾰνέσθω	ἐντυγχᾰ́νεσθον	ἐντυγχᾰνέσθων		ἐντυγχᾰ́νεσθε	ἐντυγχᾰνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐντυγχᾰ́νειν				ἐντυγχᾰ́νεσθαι
participle	m	ἐντυγχᾰ́νων				ἐντυγχᾰνόμενος
	f	ἐντυγχᾰ́νουσᾰ				ἐντυγχᾰνομένη
	n	ἐντυγχᾰ́νον				ἐντυγχᾰνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐνετύγχᾰνον, ἐνετυγχᾰνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνετύγχᾰνον	ἐνετύγχᾰνες	ἐνετύγχᾰνε(ν)	ἐνετυγχᾰ́νετον	ἐνετυγχᾰνέτην	ἐνετυγχᾰ́νομεν	ἐνετυγχᾰ́νετε	ἐνετύγχᾰνον
middle/ passive	indicative	ἐνετυγχᾰνόμην	ἐνετυγχᾰ́νου	ἐνετυγχᾰ́νετο	ἐνετυγχᾰ́νεσθον	ἐνετυγχᾰνέσθην	ἐνετυγχᾰνόμεθᾰ	ἐνετυγχᾰ́νεσθε	ἐνετυγχᾰ́νοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐντεύξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐντεύξομαι	ἐντεύξῃ, ἐντεύξει	ἐντεύξεται	ἐντεύξεσθον	ἐντεύξεσθον	ἐντευξόμεθᾰ	ἐντεύξεσθε	ἐντεύξονται
middle	optative	ἐντευξοίμην	ἐντεύξοιο	ἐντεύξοιτο	ἐντεύξοισθον	ἐντευξοίσθην	ἐντευξοίμεθᾰ	ἐντεύξοισθε	ἐντεύξοιντο
					middle
infinitive					ἐντεύξεσθαι
participle	m				ἐντευξόμενος
	f				ἐντευξομένη
	n				ἐντευξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐνέτῠχον, ἐνετῠχόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνέτῠχον	ἐνέτῠχες	ἐνέτῠχε(ν)	ἐνετῠ́χετον	ἐνετῠχέτην	ἐνετῠ́χομεν	ἐνετῠ́χετε	ἐνέτῠχον
	subjunctive	τῠ́χω	τῠ́χῃς	τῠ́χῃ	τῠ́χητον	τῠ́χητον	τῠ́χωμεν	τῠ́χητε	τῠ́χωσῐ(ν)
	optative	τῠ́χοιμῐ	τῠ́χοις	τῠ́χοι	τῠ́χοιτον	τῠχοίτην	τῠ́χοιμεν	τῠ́χοιτε	τῠ́χοιεν
	imperative		τῠ́χε	τῠχέτω	τῠ́χετον	τῠχέτων		τῠ́χετε	τῠχόντων
middle	indicative	ἐνετῠχόμην	ἐνετῠ́χου	ἐνετῠ́χετο	ἐνετῠ́χεσθον	ἐνετῠχέσθην	ἐνετῠχόμεθᾰ	ἐνετῠ́χεσθε	ἐνετῠ́χοντο
	subjunctive	τῠ́χωμαι	τῠ́χῃ	τῠ́χηται	τῠ́χησθον	τῠ́χησθον	τῠχώμεθᾰ	τῠ́χησθε	τῠ́χωνται
	optative	τῠχοίμην	τῠ́χοιο	τῠ́χοιτο	τῠ́χοισθον	τῠχοίσθην	τῠχοίμεθᾰ	τῠ́χοισθε	τῠ́χοιντο
	imperative		τῠχοῦ	τῠχέσθω	τῠ́χεσθον	τῠχέσθων		τῠ́χεσθε	τῠχέσθων
		active			middle
infinitive		τῠχεῖν			τῠχέσθαι
participle	m	τῠχών			τῠχόμενος
	f	τῠχοῦσᾰ			τῠχομένη
	n	τῠχόν			τῠχόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐνετῠ́χησᾰ (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνετῠ́χησᾰ	ἐνετῠ́χησᾰς	ἐνετῠ́χησε(ν)	ἐνετῠχήσᾰτον	ἐνετῠχησᾰ́την	ἐνετῠχήσᾰμεν	ἐνετῠχήσᾰτε	ἐνετῠ́χησᾰν
	subjunctive	τῠχήσω, τῠχήσωμῐ	τῠχήσῃς, τῠχήσῃσθᾰ	τῠχήσῃ, τῠχήσῃσῐ	τῠχήσητον	τῠχήσητον	τῠχήσωμεν	τῠχήσητε	τῠχήσωσῐ(ν)
	optative	τῠχήσαιμῐ	τῠχήσαις, τῠχήσαισθᾰ, τῠχήσειᾰς	τῠχήσειε(ν), τῠχήσαι	τῠχησεῖτον	τῠχησείτην	τῠχησεῖμεν	τῠχησεῖτε	τῠχησεῖεν
	imperative		τῠ́χησον	τῠχησᾰ́τω	τῠχήσᾰτον	τῠχησᾰ́των		τῠχήσᾰτε	τῠχησᾰ́ντων
		active
infinitive		τῠχῆσαι/τῠχησᾰ́μεν/τῠχησᾰμέναι
participle	m	τῠχήσᾱς
	f	τῠχήσᾱσᾰ
	n	τῠχῆσᾰν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.