ἠχέω

Ancient Greek

Alternative forms
  • ᾱ̓χέω (ākhéō) – Doric

Etymology

From ἠχή (ēkhḗ, “sound”).

Pronunciation
 

Verb

ἠχέω • (ēkhéō)

  1. to sound, ring, peal
  2. (with accusative) to let it sound

Inflection
   Present: ἠχέω, ἠχέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠχέω ἠχέεις ἠχέει ἠχέετον ἠχέετον ἠχέομεν ἠχέετε ἠχέουσῐ(ν)
subjunctive ἠχέω ἠχέῃς ἠχέῃ ἠχέητον ἠχέητον ἠχέωμεν ἠχέητε ἠχέωσῐ(ν)
optative ἠχέοιμῐ ἠχέοις ἠχέοι ἠχέοιτον ἠχεοίτην ἠχέοιμεν ἠχέοιτε ἠχέοιεν
imperative   ἤχεε ἠχεέτω ἠχέετον ἠχεέτων   ἠχέετε ἠχεόντων
middle/
passive		 indicative ἠχέομαι ἠχέῃ,
ἠχέει		 ἠχέεται ἠχέεσθον ἠχέεσθον ἠχεόμεθᾰ ἠχέεσθε ἠχέονται
subjunctive ἠχέωμαι ἠχέῃ ἠχέηται ἠχέησθον ἠχέησθον ἠχεώμεθᾰ ἠχέησθε ἠχέωνται
optative ἠχεοίμην ἠχέοιο ἠχέοιτο ἠχέοισθον ἠχεοίσθην ἠχεοίμεθᾰ ἠχέοισθε ἠχέοιντο
imperative   ἠχέου ἠχεέσθω ἠχέεσθον ἠχεέσθων   ἠχέεσθε ἠχεέσθων
active middle/passive
infinitive ἠχέειν ἠχέεσθαι
participle m ἠχέων ἠχεόμενος
f ἠχέουσᾰ ἠχεομένη
n ἠχέον ἠχεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἠχῶ, ἠχοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠχῶ ἠχεῖς ἠχεῖ ἠχεῖτον ἠχεῖτον ἠχοῦμεν ἠχεῖτε ἠχοῦσῐ(ν)
subjunctive ἠχῶ ἠχῇς ἠχῇ ἠχῆτον ἠχῆτον ἠχῶμεν ἠχῆτε ἠχῶσῐ(ν)
optative ἠχοίην,
ἠχοῖμῐ		 ἠχοίης,
ἠχοῖς		 ἠχοίη,
ἠχοῖ		 ἠχοῖτον,
ἠχοίητον		 ἠχοίτην,
ἠχοιήτην		 ἠχοῖμεν,
ἠχοίημεν		 ἠχοῖτε,
ἠχοίητε		 ἠχοῖεν,
ἠχοίησᾰν
imperative   ἤχει ἠχείτω ἠχεῖτον ἠχείτων   ἠχεῖτε ἠχούντων
middle/
passive		 indicative ἠχοῦμαι ἠχεῖ,
ἠχῇ		 ἠχεῖται ἠχεῖσθον ἠχεῖσθον ἠχούμεθᾰ ἠχεῖσθε ἠχοῦνται
subjunctive ἠχῶμαι ἠχῇ ἠχῆται ἠχῆσθον ἠχῆσθον ἠχώμεθᾰ ἠχῆσθε ἠχῶνται
optative ἠχοίμην ἠχοῖο ἠχοῖτο ἠχοῖσθον ἠχοίσθην ἠχοίμεθᾰ ἠχοῖσθε ἠχοῖντο
imperative   ἠχοῦ ἠχείσθω ἠχεῖσθον ἠχείσθων   ἠχεῖσθε ἠχείσθων
active middle/passive
infinitive ἠχεῖν ἠχεῖσθαι
participle m ἠχῶν ἠχούμενος
f ἠχοῦσᾰ ἠχουμένη
n ἠχοῦν ἠχούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἤχεον, ἠχεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤχεον ἤχεες ἤχεε(ν) ἠχέετον ἠχεέτην ἠχέομεν ἠχέετε ἤχεον
middle/
passive		 indicative ἠχεόμην ἠχέου ἠχέετο ἠχέεσθον ἠχεέσθην ἠχεόμεθᾰ ἠχέεσθε ἠχέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἤχουν, ἠχούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤχουν ἤχεις ἤχει ἠχεῖτον ἠχείτην ἠχοῦμεν ἠχεῖτε ἤχουν
middle/
passive		 indicative ἠχούμην ἠχοῦ ἠχεῖτο ἠχεῖσθον ἠχείσθην ἠχούμεθᾰ ἠχεῖσθε ἠχοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἠχήσω, ἠχήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠχήσω ἠχήσεις ἠχήσει ἠχήσετον ἠχήσετον ἠχήσομεν ἠχήσετε ἠχήσουσῐ(ν)
optative ἠχήσοιμῐ ἠχήσοις ἠχήσοι ἠχήσοιτον ἠχησοίτην ἠχήσοιμεν ἠχήσοιτε ἠχήσοιεν
middle indicative ἠχήσομαι ἠχήσῃ,
ἠχήσει		 ἠχήσεται ἠχήσεσθον ἠχήσεσθον ἠχησόμεθᾰ ἠχήσεσθε ἠχήσονται
optative ἠχησοίμην ἠχήσοιο ἠχήσοιτο ἠχήσοισθον ἠχησοίσθην ἠχησοίμεθᾰ ἠχήσοισθε ἠχήσοιντο
active middle
infinitive ἠχήσειν ἠχήσεσθαι
participle m ἠχήσων ἠχησόμενος
f ἠχήσουσᾰ ἠχησομένη
n ἠχῆσον ἠχησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἤχεσκᾰ, ἠχεσκᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤχεσκᾰ ἤχεσκᾰς ἤχεσκε(ν) ἠχέσκᾰτον ἠχεσκᾰ́την ἠχέσκᾰμεν ἠχέσκᾰτε ἤχεσκᾰν
subjunctive ἠχέσκω ἠχέσκῃς ἠχέσκῃ ἠχέσκητον ἠχέσκητον ἠχέσκωμεν ἠχέσκητε ἠχέσκωσῐ(ν)
optative ἠχέσκαιμῐ ἠχέσκειᾰς,
ἠχέσκαις		 ἠχέσκειε(ν),
ἠχέσκαι		 ἠχέσκαιτον ἠχεσκαίτην ἠχέσκαιμεν ἠχέσκαιτε ἠχέσκειᾰν,
ἠχέσκαιεν
imperative   ἤχεσκον ἠχεσκᾰ́τω ἠχέσκᾰτον ἠχεσκᾰ́των   ἠχέσκᾰτε ἠχεσκᾰ́ντων
middle indicative ἠχεσκᾰ́μην ἠχέσκω ἠχέσκᾰτο ἠχέσκᾰσθον ἠχεσκᾰ́σθην ἠχεσκᾰ́μεθᾰ ἠχέσκᾰσθε ἠχέσκᾰντο
subjunctive ἠχέσκωμαι ἠχέσκῃ ἠχέσκηται ἠχέσκησθον ἠχέσκησθον ἠχεσκώμεθᾰ ἠχέσκησθε ἠχέσκωνται
optative ἠχεσκαίμην ἠχέσκαιο ἠχέσκαιτο ἠχέσκαισθον ἠχεσκαίσθην ἠχεσκαίμεθᾰ ἠχέσκαισθε ἠχέσκαιντο
imperative   ἤχεσκαι ἠχεσκᾰ́σθω ἠχέσκᾰσθον ἠχεσκᾰ́σθων   ἠχέσκᾰσθε ἠχεσκᾰ́σθων
active middle
infinitive ἠχέσκαι ἠχέσκᾰσθαι
participle m ἠχέσκᾱς ἠχεσκᾰ́μενος
f ἠχέσκᾱσᾰ ἠχεσκᾰμένη
n ἠχέσκᾰν ἠχεσκᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.