Horatius
Latin
    
    Etymology
    
Possibly a Latinized Etruscan name.
Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /hoˈraː.ti.us/, [hɔˈräːt̪iʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /oˈrat.t͡si.us/, [oˈrät̪ː͡s̪ius]
Proper noun
    
Declension
    
Second-declension noun.
| Case | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| Nominative | Horātius | Horātiī | 
| Genitive | Horātiī Horātī1 | Horātiōrum | 
| Dative | Horātiō | Horātiīs | 
| Accusative | Horātium | Horātiōs | 
| Ablative | Horātiō | Horātiīs | 
| Vocative | Horātī | Horātiī | 
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Descendants
    
References
    
- “Horatius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Horatius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.