< Reconstruction:Old Dutch
Reconstruction:Old Dutch/migan
Old Dutch
Etymology
From Proto-Germanic *mīganą.
Inflection
Conjugation of *mīgan (strong class 1)
| infinitive | *mīgan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | *mīgu | *mēg |
| 2nd person singular | *mīgis, *mīgist | *migi |
| 3rd person singular | *mīgit | *mēg |
| 1st person plural | *mīgon | *migun |
| 2nd person plural | *mīget | *migut |
| 3rd person plural | *mīgunt | *migun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | *mīge | *migi |
| 2nd person singular | *mīges, *mīgest | *migis, *migist |
| 3rd person singular | *mīge | *migi |
| 1st person plural | *mīgen | *migin |
| 2nd person plural | *mīget | *migit |
| 3rd person plural | *mīgent | *migint |
| imperative | present | |
| singular | *mīg | |
| plural | *mīget | |
| participle | present | past |
| *mīgandi | *gemigon | |
Descendants
- Middle Dutch: migen
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.
