< Reconstruction:Old Dutch
Reconstruction:Old Dutch/ritan
Old Dutch
Etymology
From Proto-Germanic *hrītaną.
Inflection
Conjugation of *rītan (strong class 1)
| infinitive | *rītan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | *rītu | *rēt |
| 2nd person singular | *rītis, *rītist | *riti |
| 3rd person singular | *rītit | *rēt |
| 1st person plural | *rīton | *ritun |
| 2nd person plural | *rītet | *ritut |
| 3rd person plural | *rītunt | *ritun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | *rīte | *riti |
| 2nd person singular | *rītes, *rītest | *ritis, *ritist |
| 3rd person singular | *rīte | *riti |
| 1st person plural | *rīten | *ritin |
| 2nd person plural | *rītet | *ritit |
| 3rd person plural | *rītent | *ritint |
| imperative | present | |
| singular | *rīt | |
| plural | *rītet | |
| participle | present | past |
| *rītandi | *geriton | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.