< Reconstruction:Old Dutch
Reconstruction:Old Dutch/smitan
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *smītan.
Inflection
Conjugation of *smītan (strong class 1)
| infinitive | *smītan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | *smītu | *smēt |
| 2nd person singular | *smītis, *smītist | *smiti |
| 3rd person singular | *smītit | *smēt |
| 1st person plural | *smīton | *smitun |
| 2nd person plural | *smītet | *smitut |
| 3rd person plural | *smītunt | *smitun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | *smīte | *smiti |
| 2nd person singular | *smītes, *smītest | *smitis, *smitist |
| 3rd person singular | *smīte | *smiti |
| 1st person plural | *smīten | *smitin |
| 2nd person plural | *smītet | *smitit |
| 3rd person plural | *smītent | *smitint |
| imperative | present | |
| singular | *smīt | |
| plural | *smītet | |
| participle | present | past |
| *smītandi | *gesmiton | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.