abacinans
Latin
Etymology
Present participle of abacinō.
Participle
abacināns m or f or n (genitive abacinantis); third declension
Declension
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | abacināns | abacināns | abacinantēs | abacinantia | |
| Genitive | abacinantis | abacinantis | abacinantium | abacinantium | |
| Dative | abacinantī | abacinantī | abacinantibus | abacinantibus | |
| Accusative | abacinantem | abacināns | abacinantēs, abacinantīs | abacinantia | |
| Ablative | abacinante, abacinantī1 | abacinante, abacinantī1 | abacinantibus | abacinantibus | |
| Vocative | abacināns | abacināns | abacinantēs | abacinantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.