abbacinans
Latin
Etymology
Present participle of abbacinō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | abbacināns | abbacināns | abbacinantēs | abbacinantia | |
| Genitive | abbacinantis | abbacinantis | abbacinantium | abbacinantium | |
| Dative | abbacinantī | abbacinantī | abbacinantibus | abbacinantibus | |
| Accusative | abbacinantem | abbacināns | abbacinantēs, abbacinantīs | abbacinantia | |
| Ablative | abbacinante, abbacinantī1 | abbacinante, abbacinantī1 | abbacinantibus | abbacinantibus | |
| Vocative | abbacināns | abbacināns | abbacinantēs | abbacinantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.