aberri
Basque
Etymology
From aba (“father”) + herri (“people”), coined by Sabino Arana in the late 19th century.
Pronunciation
- IPA(key): /aberi/, [a.β̞e̞.ri]
Declension
| Declension of aberri (inanimate, ending in vowel) | |||
|---|---|---|---|
| indefinite | singular | plural | |
| absolutive | aberri | aberria | aberriak |
| ergative | aberrik | aberriak | aberriek |
| dative | aberriri | aberriari | aberriei |
| genitive | aberriren | aberriaren | aberrien |
| comitative | aberrirekin | aberriarekin | aberriekin |
| causative | aberrirengatik | aberriarengatik | aberriengatik |
| benefactive | aberrirentzat | aberriarentzat | aberrientzat |
| instrumental | aberriz | aberriaz | aberriez |
| inessive | aberritan | aberrian | aberrietan |
| locative | aberritako | aberriko | aberrietako |
| allative | aberritara | aberrira | aberrietara |
| terminative | aberritaraino | aberriraino | aberrietaraino |
| directive | aberritarantz | aberrirantz | aberrietarantz |
| destinative | aberritarako | aberrirako | aberrietarako |
| ablative | aberritatik | aberritik | aberrietatik |
| partitive | aberririk | — | — |
| prolative | aberritzat | — | — |
Derived terms
- aberrigabe (“stateless”)
- aberriratu (“to repatriate”)
- abertzale (“nationalist”) (see there for further derivations)
Italian
Verb
aberri
- inflection of aberrare:
- second-person singular present indicative
- first/second/third-person singular present subjunctive
- third-person singular imperative
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.