abhibitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of abhibeō.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | abhibitus | abhibita | abhibitum | abhibitī | abhibitae | abhibita | |
| Genitive | abhibitī | abhibitae | abhibitī | abhibitōrum | abhibitārum | abhibitōrum | |
| Dative | abhibitō | abhibitae | abhibitō | abhibitīs | abhibitīs | abhibitīs | |
| Accusative | abhibitum | abhibitam | abhibitum | abhibitōs | abhibitās | abhibita | |
| Ablative | abhibitō | abhibitā | abhibitō | abhibitīs | abhibitīs | abhibitīs | |
| Vocative | abhibite | abhibita | abhibitum | abhibitī | abhibitae | abhibita | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.