abnuitus
Latin
    
    Etymology
    
Perfect passive participle of abnuō.
Inflection
    
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | abnuitus | abnuita | abnuitum | abnuitī | abnuitae | abnuita | |
| Genitive | abnuitī | abnuitae | abnuitī | abnuitōrum | abnuitārum | abnuitōrum | |
| Dative | abnuitō | abnuitae | abnuitō | abnuitīs | abnuitīs | abnuitīs | |
| Accusative | abnuitum | abnuitam | abnuitum | abnuitōs | abnuitās | abnuita | |
| Ablative | abnuitō | abnuitā | abnuitō | abnuitīs | abnuitīs | abnuitīs | |
| Vocative | abnuite | abnuita | abnuitum | abnuitī | abnuitae | abnuita | |
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.