absumptus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of absūmō.
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | absūmptus | absūmpta | absūmptum | absūmptī | absūmptae | absūmpta | |
| Genitive | absūmptī | absūmptae | absūmptī | absūmptōrum | absūmptārum | absūmptōrum | |
| Dative | absūmptō | absūmptō | absūmptīs | ||||
| Accusative | absūmptum | absūmptam | absūmptum | absūmptōs | absūmptās | absūmpta | |
| Ablative | absūmptō | absūmptā | absūmptō | absūmptīs | |||
| Vocative | absūmpte | absūmpta | absūmptum | absūmptī | absūmptae | absūmpta | |
References
- “absumptus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- absumptus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.