accepturus
Latin
Etymology
Future active participle of accipiō (“receive, accept”).
Participle
acceptūrus m (feminine acceptūra, neuter acceptūrum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | acceptūrus | acceptūra | acceptūrum | acceptūrī | acceptūrae | acceptūra | |
| Genitive | acceptūrī | acceptūrae | acceptūrī | acceptūrōrum | acceptūrārum | acceptūrōrum | |
| Dative | acceptūrō | acceptūrae | acceptūrō | acceptūrīs | acceptūrīs | acceptūrīs | |
| Accusative | acceptūrum | acceptūram | acceptūrum | acceptūrōs | acceptūrās | acceptūra | |
| Ablative | acceptūrō | acceptūrā | acceptūrō | acceptūrīs | acceptūrīs | acceptūrīs | |
| Vocative | acceptūre | acceptūra | acceptūrum | acceptūrī | acceptūrae | acceptūra | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.