accinctus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of accingō.
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | accīnctus | accīncta | accīnctum | accīnctī | accīnctae | accīncta | |
| Genitive | accīnctī | accīnctae | accīnctī | accīnctōrum | accīnctārum | accīnctōrum | |
| Dative | accīnctō | accīnctō | accīnctīs | ||||
| Accusative | accīnctum | accīnctam | accīnctum | accīnctōs | accīnctās | accīncta | |
| Ablative | accīnctō | accīnctā | accīnctō | accīnctīs | |||
| Vocative | accīncte | accīncta | accīnctum | accīnctī | accīnctae | accīncta | |
References
- “accinctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- accinctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.