accitus
Latin
Alternative forms
- adcītus
Etymology 1
Perfect passive participle of acciō.
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | accītus | accīta | accītum | accītī | accītae | accīta | |
| Genitive | accītī | accītae | accītī | accītōrum | accītārum | accītōrum | |
| Dative | accītō | accītō | accītīs | ||||
| Accusative | accītum | accītam | accītum | accītōs | accītās | accīta | |
| Ablative | accītō | accītā | accītō | accītīs | |||
| Vocative | accīte | accīta | accītum | accītī | accītae | accīta | |
Declension
Fourth-declension noun.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | accītus | accītūs |
| Genitive | accītūs | accītuum |
| Dative | accītuī | accītibus |
| Accusative | accītum | accītūs |
| Ablative | accītū | accītibus |
| Vocative | accītus | accītūs |
References
- “accitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “accitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- accitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.