acclamatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of acclāmō
Participle
acclāmātus (feminine acclāmāta, neuter acclāmātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | acclāmātus | acclāmāta | acclāmātum | acclāmātī | acclāmātae | acclāmāta | |
| Genitive | acclāmātī | acclāmātae | acclāmātī | acclāmātōrum | acclāmātārum | acclāmātōrum | |
| Dative | acclāmātō | acclāmātō | acclāmātīs | ||||
| Accusative | acclāmātum | acclāmātam | acclāmātum | acclāmātōs | acclāmātās | acclāmāta | |
| Ablative | acclāmātō | acclāmātā | acclāmātō | acclāmātīs | |||
| Vocative | acclāmāte | acclāmāta | acclāmātum | acclāmātī | acclāmātae | acclāmāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.