acconcilio
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ak.konˈki.li.o/, [ak.kɔŋˈkɪ.li.ɔ]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ak.konˈt͡ʃi.li.o/, [ak.konˈt͡ʃiː.li.o]
Verb
acconciliō (present infinitive acconciliāre, perfect active acconciliāvī, supine acconciliātum); first conjugation
Conjugation
| Conjugation of acconcilio (first conjugation) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indicative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | acconciliō | acconciliās | acconciliat | acconciliāmus | acconciliātis | acconciliant |
| imperfect | acconciliābam | acconciliābās | acconciliābat | acconciliābāmus | acconciliābātis | acconciliābant | |
| future | acconciliābō | acconciliābis | acconciliābit | acconciliābimus | acconciliābitis | acconciliābunt | |
| perfect | acconciliāvī | acconciliāvistī | acconciliāvit | acconciliāvimus | acconciliāvistis | acconciliāvērunt, acconciliāvēre | |
| pluperfect | acconciliāveram | acconciliāverās | acconciliāverat | acconciliāverāmus | acconciliāverātis | acconciliāverant | |
| future perfect | acconciliāverō | acconciliāveris | acconciliāverit | acconciliāverimus | acconciliāveritis | acconciliāverint | |
| passive | present | acconcilior | acconciliāris, acconciliāre | acconciliātur | acconciliāmur | acconciliāminī | acconciliantur |
| imperfect | acconciliābar | acconciliābāris, acconciliābāre | acconciliābātur | acconciliābāmur | acconciliābāminī | acconciliābantur | |
| future | acconciliābor | acconciliāberis, acconciliābere | acconciliābitur | acconciliābimur | acconciliābiminī | acconciliābuntur | |
| perfect | acconciliātus + present active indicative of sum | ||||||
| pluperfect | acconciliātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
| future perfect | acconciliātus + future active indicative of sum | ||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | acconciliem | acconciliēs | acconciliet | acconciliēmus | acconciliētis | acconcilient |
| imperfect | acconciliārem | acconciliārēs | acconciliāret | acconciliārēmus | acconciliārētis | acconciliārent | |
| perfect | acconciliāverim | acconciliāverīs | acconciliāverit | acconciliāverimus | acconciliāveritis | acconciliāverint | |
| pluperfect | acconciliāvissem | acconciliāvissēs | acconciliāvisset | acconciliāvissēmus | acconciliāvissētis | acconciliāvissent | |
| passive | present | acconcilier | acconciliēris, acconciliēre | acconciliētur | acconciliēmur | acconciliēminī | acconcilientur |
| imperfect | acconciliārer | acconciliārēris, acconciliārēre | acconciliārētur | acconciliārēmur | acconciliārēminī | acconciliārentur | |
| perfect | acconciliātus + present active subjunctive of sum | ||||||
| pluperfect | acconciliātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
| imperative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | — | acconciliā | — | — | acconciliāte | — |
| future | — | acconciliātō | acconciliātō | — | acconciliātōte | acconciliantō | |
| passive | present | — | acconciliāre | — | — | acconciliāminī | — |
| future | — | acconciliātor | acconciliātor | — | — | acconciliantor | |
| non-finite forms | active | passive | |||||
| present | perfect | future | present | perfect | future | ||
| infinitives | acconciliāre | acconciliāvisse | acconciliātūrus esse | acconciliārī | acconciliātus esse | acconciliātum īrī | |
| participles | acconciliāns | — | acconciliātūrus | — | acconciliātus | acconciliandus | |
| verbal nouns | gerund | supine | |||||
| nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
| acconciliāre | acconciliandī | acconciliandō | acconciliandum | acconciliātum | acconciliātū | ||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.