accuratus
Latin
    
    Etymology
    
Perfect passive participle of accūrō (“take care of”).
Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /ak.kuːˈraː.tus/, [äkːuːˈräːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ak.kuˈra.tus/, [äkːuˈräːt̪us]
Participle
    
accūrātus (feminine accūrāta, neuter accūrātum, comparative accūrātior, adverb accūrātē); first/second-declension participle
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | accūrātus | accūrāta | accūrātum | accūrātī | accūrātae | accūrāta | |
| Genitive | accūrātī | accūrātae | accūrātī | accūrātōrum | accūrātārum | accūrātōrum | |
| Dative | accūrātō | accūrātō | accūrātīs | ||||
| Accusative | accūrātum | accūrātam | accūrātum | accūrātōs | accūrātās | accūrāta | |
| Ablative | accūrātō | accūrātā | accūrātō | accūrātīs | |||
| Vocative | accūrāte | accūrāta | accūrātum | accūrātī | accūrātae | accūrāta | |
Descendants
    
References
    
- “accuratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “accuratus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- accuratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co. - a carefully prepared speech: oratio accurata et polita
 
- a carefully prepared speech: oratio accurata et polita
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.